Jutten op Texel

"Strandjutten is het zoeken op het strand van aangespoelde spullen. Het jutten is ontstaan uit pure armoede. Mensen zochten op het strand naar spullen die ze konden gebruiken. Wrakhout ging in de kachel of er werden schuren van gebouwd. Soms legde men zelfs een vuur aan op het strand om de schepen te misleiden en ze naar de kust te lokken om zo de lading te bemachtigen. Tegenwoordig wordt er nog steeds gejut alhoewel dit eigenlijk verboden is. Strandjutten is namelijk illegaal in Nederland."

Bovenstaande is het begin van de omschrijving van strandjutten op Wikipedia. Wie tussen de regels doorleest, ontdekt heel veel interessante kanten aan het strandjutten: geschiedenis, recycling, verboden. De spullen én de verhalen zijn verzameld in het Flora Juttersmuseum, het eerste, echte en grootste strandjuttersmuseum ter wereld, aldus de website (www.juttersflora.nl). Als je geluk hebt, kun je de verhalen horen van de strandjutter zelf tijdens een rondleiding. Spannende verhalen over de strijd met de autoriteiten, concurrentie en collegialiteit onderling, handige trucs om gevonden spullen verborgen te houden, maar ook heel tragische verhalen over schipbreuken.

In het gastenboek schreef ik ‘Geschiedenis in haar puurste vorm’.  Dat is het ook. In het museum vind je de gekste voorwerpen, die elk hun eigen geschiedenis hebben. Nu zal de historie van een stuk touw niet het boeiendste zijn en niet iedere reddingsboei is aangespoeld als gevolg van een schipbreuk (gelukkig), maar toch is ieder gejut artikel op een of andere manier in zee terecht gekomen, en daar hoort het niet van oorsprong. Je vraagt je af hoeveel tranen er zijn vergoten om de verloren strandschepjes of voetballen, welke dromen de verzenders van de flessenpost hadden en hoe in vredesnaam een bordje van Het Drents Landschap in de Noordzee terecht is gekomen.

De verhalen van de jutter, live of via de videofilm,  zijn boeiend. Het zijn allemaal stukjes geschiedenis, maar dan gezien door de ogen van iemand die de bijbehoren aangespoelde spullen heeft gevonden. Een ‘souveniertje’, noemt hij dat. Heel indrukwekkend vond ik het verhaal over de Activ, een Deense schoener die in 1983 verging. Aan boord waren 8 jonge mensen; ze hadden de waarschuwingen over noodweer helaas niet serieus genoeg genomen. Tijdens de reddingsactie met de helikopter zagen de reddingswerkers 6 mensen in het water drijven. Helaas wisten zij op dat moment niet dat er nog twee jongeren moesten zijn. Een jongen en een meisje was het gelukt in een reddingssloep te komen, maar ook zij zijn uiteindelijk omgeslagen in de storm. In het museum is de sloep te zien, evenals het reddingsvest van het meisje en een reddingsboei van het schip zelf. Haar familie heeft veel later het museum bezocht.  Aangrijpend.

Er zijn ook vrolijker verhalen. Ik kan me nog herinneren dat op het journaal berichten waren over aangespoelde televisies. Of gymschoenen. In het museum ligt nog een krantenartikel met foto van trossen bananen op het strand. Ik kan nog wel even doorgaan, maar ga het vooral zelf beleven. Het museum is gelegen tussen De Koog en Den Burg op Texel, je kunt er lekker een kopje koffie of iets fris drinken. En je kijkt je ogen uit! Hieronder volgt een impressie. Ik waarschuw alvast even: het is nogal een kleurexplosie.

het is bijna kunst

 

allemaal uit zee opgevist

ook voor brocanteliefhebbers

op kleur gesorteerd

ook de plafonds hangen vol

gewone dingen worden bijzonder

en nog eentje omdat het actueel is

Franse markt

mooi hoekje bij Granny Mai

Het was een brocanteweekendje, de afgelopen dagen. Vrijdag was er de markt in Diepenheim, zaterdag stond Ermelo op het programma en zondag was brocantedag in Medemblik. Maar vrijdag moest ik werken, zaterdag had ik geen auto en Medemblik was me net iets te ver. Wat doe je dan? Je gaat naar de Franse markt in Ruinerwold en combineert dat met een bezoekje aan Anno Oud. Zuslief had er ook wel oren naar en manlief ging ook mee.

Wat ik me nu precies bij een Franse markt moest voorstellen, wist ik niet. Wel dat er een aantal brocanteurs zou zijn en dat is al genoeg. Smile. Verder verwachtte ik eigenlijk kraampjes met Franse producten of lekkernijen, een muzikale omlijsting met chansons of accordeon en zo. Niets van dit alles. Het Franse aspect is ons eerlijk gezegd wat ontgaan, of je moet brocante per definitie Frans vinden (wat weer niet klopt, want er is zoveel moois uit eigen land, België, Engeland, Tsjechië, Zweden en veel meer). Verder was Dionne van Mentha Brocante en Kruiden aanwezig en zij had natuurlijk wel van die fijne Franse zeepjes mee (en lavendel). En, dat moet gezegd, een van de standhouders droeg een baret.

Dat alles mocht de pret niet drukken, want het weer was fantastisch. En de aanwezige brocanteurs hadden prachtige spullen bij zich. Het was een mix van (voor mij) bekende namen als Granny Mai en Anno Oud en adresjes waar ik wel van had gehoord, maar nog niks had gezien (No Milk Today en De Jutter). Bij No Milk Today heb ik wat langer staan kijken, want die staat hoog op de lijst ‘te bezoeken’. Steeds als ik foto’s van deze brocantezaak zie, valt mij op hoe fris en kleurig alles is. De Jutter is een adres waar mijn broer het al een paar keer over heeft gehad. Vanaf vandaag staat ook deze hoog op de lijst, maar dat is natuurlijk goed te combineren met No Milk Today en Anno Oud. En ik heb nog iets leuks te melden! Wij hebben een heuse klepbank gekocht: een mooi oudje van zo’n twee meter met twee kleppen! Het was het idee van manlief en ik zeg geen nee natuurlijk. De Jutter heeft 'm vanavond afgeleverd.

Al met al dus zeker een leuk uitstapje, al was er niet veel Frans aan. Maar ach… geef me zonneschijn en een gezellige markt met fraai brocante in een mooie omgeving en in leuk gezelschap en mijn zondag is geslaagd!

Fraai brocante bij De Jutter

even een lekker ijsje

Fijne spulletjes bij No Milk Today

 

Pioencollages

Zelf bloggen is leuk, blogs lezen is ook leuk. Nu ik ruim 2 jaar bezig ben, zie ik sommige thema’s steeds terugkomen. Jaarlijkse terugkerende feestjes als kerst en pasen, gezellige evenementen, maar ook bloemen en planten. Ik doe daar zelf vrolijk aan mee en dus is het weer tijd voor een pioenenblogpost. Je ziet ze overal: op facebook, pinterest en blogs, maar ook in het echt bij de bloemenkraam of winkel, in tuinen en in mijn huiskamer. Dit jaar heb ik al donkerroze met geel hartje gehad, en witte met gele draadjes, maar ook een paar keer witte pompons (mijn favorieten) en nu lichtroze pompons. Het is steeds weer genieten van deze bloem. Een lofzang op de pioen in collages.

Weekendje Texel

Het stond al een tijdje gepland: een weekendje Texel. Nu is het bij ons zo dat manlief niet van de zee houdt; de branding vindt hij lawaaiig, de geur van de zee stinkt naar rotte vis en dat strandzand gaat ook maar overal in zitten. Ik daarentegen word helemaal gelukkig als ik de meeuwen en de branding hoor en de zee ruik. Dat moge wel duidelijk zijn na mijn blogposts over Schier en schelp. Maar goed…  zo eens in de twee jaar moet ik gewoon een paar dagen naar zee en ons weekendje Texel was daarvoor bedoeld.

De laatste keer dat ik op Texel was, is 27 jaren geleden. Toen verbleef ik met een aantal schoolvriendinnen in het goedkoopste huisje dat we voor 8 personen konden vinden: dat huisje bleek ver verwijderd van ‘stapplaatsen’ als De Koog en Den Burg, maar als goedmakertje zaten we naast de parachutistencamping. Als ik het goed heb, is een van de vriendinnen uiteindelijk nog met een jongen getrouwd die ze daar ontmoette.

In 2014 zaten manlief en ik zeer centraal in De Koog. Om de hoek was de Dorpsstraat en om de andere hoek de weg naar het strand. Eerlijk gezegd is het niet de meest pittoreske keuze. Hoe ze het voor elkaar krijgen weet ik niet, maar volgens mij is de Dorpsstraat in De Koog (d.w.z. het voetgangersgebied) het meest schreeuwerige stukje Nederland dat ik ooit heb gezien. Ook zonder alle oranjeparafernalia. Er zit weinig stijlvols bij, zeg maar heel weinig. Alleen het schattige huisje naast de kerk is de moeite waard. Ik heb wat schelpen gekocht bij Zilt en Zo en wat Texelse specialiteiten bij de delicatessenzaak.  En de bediening bij het Vogelhuis verdient een pluim; probeer er vooral de ‘frozen cappuccino’.  Ik wil ook zeker niet klagen over De Koog, we hebben er fijne dagen gehad, niet in de laatste plaats door de ontvangst in hotel Tesselhof en het fantastische strand. Maar voor het  brocantegevoel hoef je er niet heen te gaan.

 

Den Burg staat bekend om de leuke winkeltjes en dat is zeker terecht. Ik was op een blog al de winkel van Kees de Waal tegengekomen: vier etages (van kerstkelder tot rommelzolder) vol met landelijke spulletjes. Manlief heeft het alle etages volgehouden en was vol verbazing over  hoe je die voorraad in vredesnaam weg moest krijgen. De rest van de woonwinkeltjes heb ik alleen bezocht J. Naast de leuke winkeltjes zijn er ook heel veel leuke straatjes en huisjes in Den Burg. Vooral het witte hofje was fantastisch. Ik heb zo’n vermoeden dat daar heel veel foto’s genomen worden, gezien het glimlachje van de bewoner die langsliep.

Voor de lunch is de haven van Oudeschild een prima plek: vissersboten, netten, meeuwen en heel veel brutale musjes, waarvan er een zelfs op de rand van mijn bord zat. ’s Middags zijn we naar het juttersmuseum geweest. Dat was zo geweldig dat er een aparte blogpost van komt. ’s Avonds na het diner liepen we weer richting strand voor een kopje koffie in het paviljoen. Een groep jongeren was aan het wakeboarden en dat is een prachtig gezicht met de ondergaande zon.

Zondag zijn we op tijd naar huis gegaan. Er moet ook wat te genieten overblijven. Volgende keer gaan we zeker op de fiets naar de Slufter. We willen de vuurtoren van De Cocksdorp nog zien en ook Ecomare staat nog op de wensenlijst. Of gewoon wat fietsen door het duinlandschap, over de dijken tussen de schapen door… met die heerlijke zeelucht en het geluid van de branding.

Boite de Mer

Ik ben dol op schelpen. Er zijn zo veel verschillende schelpen en je kunt er zo veel mee... Het leukst is natuurlijk om ze zelf te verzamelen, maar wij gaan niet zo vaak naar zee, dus af en toe koop ik ook wel wat. In Normandië heb ik ooit een zakje van die witte oesterschelpen bij elkaar gesprokkeld. Ik vind ze nog steeds schitterend; ze zijn zo stoer en ruw gevormd, maar hebben dan weer zo'n parelmoer glansje. Niks is zo mooi als de natuur zelf.

Inmiddels heb ik best wat schelpen verzameld. Ik noemde al de oesterschelpen, en ik heb ook wat decoratieschelpen in verschillende formaten plus wat kleintjes die ik in Zeeland van het strand plukte. Afgelopen weekend op Schiermonnikoog heb ik deze scheermessen verzameld. Die zijn ook zo mooi! En ik heb er ook een paar heel fraaie kaarten van schelpen gekocht.

Al met al voldoende aanleiding om de boite de vin weer eens van een nieuwe inhoud te voorzien. Met als thema: schelpen! Rechtsonder liggen twee van de grofste oesterschelpen uit Normandië, samen met een prachtige spiraal met pokken er op. Links een stilleven van wat houtstronkjes met de 'klassieke' schelp. Het kleintje was een dubbele, door manlief op Schier opgepikt. Helaas zijn ze van elkaar losgeraakt.

Op de bovenverdieping van mijn wandkistje staan de schelpenkaarten uit Schiermonnikoog. Heb ik te veel gezegd? Ze zijn zo prachtig: lekker eenvoudig en mooi van kleur. Links staan wat glaasjes met strandzand en wat schelpjes. Een witte slakkenhuisschelp (ja sorry, ik ken de namen niet) en een verfijnder exemplaar van de Normandische oester liggen ernaast. Aan de rechterkant staat nog zo'n glaasje zand, liggen nog twee van die prachtige slakkenhuisschelpen én een jampot met de nieuwste aanwinst: de scheermessen (of tafelmessen of zwaardschedes).

En als het nu weer een hele tijd duurt voordat de boite heringericht wordt, is dat helemaal niet erg. Zo hebben de verzamelde strandvondsten een mooi plekkie. Enne ... er komt misschien nog wel wat bij, want we gaan een weekend naar Texel.

Een dagje Schier

Op 1^e Pinksterdag zijn manlief en ik met een vriendin naar Schiermonnikoog geweest. Mijn man en ik waren er nog nooit geweest, wat op zich wel vreemd is voor noorderlingen. Gelukkig komt onze vriendin er ieder jaar minstens één keer, dus we volgden haar graag. Direct bij de boot huurden we fietsen en zo gingen we (manlief en ik op de tandem) naar Schier-dorp. 

deze bankjes aan huis zie je veel
in het dorp

We liepen wat rond door het leuke dorp en bezochten enkele winkels. Er zijn veel van die leuke combi-winkeltjes op Schiermonnikoog: combi van kleding en dingetjes voor in huis, combi van boeken en souvenirs of een combi van tapas en suikerklontjes. Er waren helaas ook veel winkeltjes gesloten, maar gelukkig was er nog genoeg te kijken. Bij Ogygia (combi van kunst en schelpen en meer moois) kocht ik mooie kaarten en een schattig vaasje. Maar vooral bewonderde ik de prachtige ‘kroonluchter’ van parels. Het was een soort krans waar allemaal strengen zoetwaterparels hingen, in verschillende formaten en diverse tinten wit. Met nog wat glas erbij was het een prachtig gezicht, zeker voor iemand die van parels houdt, zoals ik.

 

Zo midden op de dag was het weer wat minder fraai dan we hadden gehoopt en manlief had geen jas of vest bij zich. Dus we togen naar ‘Schier Fashion’, waar we een mooie maritieme trui kochten (marineblauw met wit). Het regende niet echt door, gelukkig, dus we hesen ons op tandem en fiets en reden over het prachtige eiland richting strand. Er is nog best veel bos op Schier en er stond van alles in bloei, dus het fietstochtje was echt genieten. Ik vond vooral de duinrozen schitterend.

Op het terras van strandpaviljoen Marlijn was het heerlijk toeven. De zon deed erg zijn best om door te breken en dat was al lekker voelbaar aan de temperatuur. We vonden een mooi plekje en genoten van de mensen om ons heen, het weer en vooral ook de lunch. Wat hebben ze daar lekkere dingen op de kaart. Wij bestelden alle drie wat anders en proefden van elkaars bestelling. Er was heerlijk gerookte zalm, een salade met kip, eend, noten en heul veul meer en ook Libanees platbrood met gehakt en tomatensalsa. We hebben er zo’n twee uurtjes gezeten en zijn daarna nog even het strand op gegaan. Schiermonnikoog heeft een enorm breed strand. Voor thuis heb ik wat scheermessen verzameld.

Ook de fietstocht terug was fijn. We stonden opeens tussen de koeien, poseerden voor de tandemfoto en reden lekker rustig richting het dorp, waar we nog een kopje koffie dronken. We namen de (extra) boot van 18.00 uur terug. ’s Avonds, jullie voelen het vast al aankomen, vielen we als een blok in slaap: rozig van het strand en de zee.

 

stilleven op het strand