Boite de vin 3

Dit weekeinde was ik bij een van de kringloopwinkels in Assen. Bij deze was ik nog niet geweest, maar ik ga er vanaf nu vaker komen. Het was ontzettend druk en dat is mooi voor het goede doel. Er waren 4 dames aan het afrekenen en er stonden nog rijen. Maar ze hadden ook leuk spul en aardig geprijsd. Ik heb een metalen vaasje gekocht, een glazen schaaltje op een metalen bordje (met snoezig kleedje ertussen) én twee bakjes.  Ze zijn niet zo groot, ongeveer 9 cm in doorsnee, maar wat een mooi kleurtje! Ze zijn van doorschijnend glas (opaline) met een zalmkleurtje met prachtige luster aan de buitenkant. Ze glanzen zo mooi, ik hoop dat je het op de foto kunt zien. Dat wordt straks ook mooi met een waxinelichtje er in. Maar eerst kregen ze een plekje in de boite de vin, die wel weer eens aan een nieuwe styling toe was. Eén van de mini-orchideeën had het overleefd, dus die mocht blijven staan. Wel in een ander potje natuurlijk, een verzilverd suikerpotje dit keer. En als u denkt "Hé, dat appeltje ken ik", dan moet ik u gelijk geven en ook weer niet. Dit is een van de andere appeltjes, de laatste die nog goed was maar helaas toch van de boom is gevallen. Opnieuw een te klein maar perfect appeltje. Volgend jaar beter. Het appeltje mocht poseren naast een mini-olieverfschilderijtje met appels. Bosje neproosjes in een vaasje, een lief spoelkommetje met bloemetjes (gekocht op het Zoetfestival) met een glaasje er in. Onderin pronken links (voor de kijker) de nieuwe schaaltjes in zalm-parelmoer. Rechts een klein zalmkleurig flesje, een lichtrose vaasje en in het midden een yoghurtglaasje (lang leve de Franse desserts) met wat van die rose knikkertjes. Ik moet zeggen, in deze boite komen heel wat blogs samen.

Sezoentje give away

Had ik in mijn vorige blog net geschreven over de serviesshop.com, kom ik een leuke give away actie tegen op een blog. Nu doe ik alleen mee met deze acties als de bijbehorende blog leuk is, dus ik wat verder speuren. Nou, dat is wel gelukt bij Sezoentje. De blog ziet er schitterend romantisch uit in mooie kleurtjes met prachtige foto's. Dus ik ben volger geworden en doe, op de valreep, mee met de actie. Ga zelf kijken op  
http://sezoentje-sonja.blogspot.nl/2012/08/give-away-in-samenwerking-met.html?showComment=1345478037927. Op de foto van de actie zie je het Stapelgoedservies.

Kleur op woensdag

Een sneller kloppend hart is een bijzonder mooie en leuke blog. Veronique heeft oog voor kleuren en mooie dingen en combineert ze fantastisch. En daar maakt ze dan weer de prachtigste foto's van. Echt een inspiratie. Op woensdag is er de rubriek 'Kleur en fleur op woensdag' waar ik af en toe graag aan meedoe. Dit keer doe ik dat met serviesgoed dat ik besteld heb bij www.serviesshop.com. De vorige blog op 'Een sneller kloppend hart' ging namelijk over servies van deze webwinkel. Veronique had schitterende kop en schotels besteld van Pip. Ze koos juist die hele mooie met de bloemetjes en de vogeltjes. Manlief is nog niet zo ver en ik betwijfel of hij ooit zo ver komt, dus Pip komt er voorlopig niet in. Gelukkig had de serviesshop een enorm leuke aanbieding: servies van Stapelgoed voor de helft van de prijs! Toen had ik echt een sneller kloppend hart. Ik had al een schaal van dit stoere aardewerk, maar dit was mijn kans om wat meer aan te schaffen. Dat heb ik meteen maandagavond gedaan en vandaag stond de doos al op me te wachten. Dat is snel! En wat is ook dit servies leuk! Dit is mijn kleur op woensdag en dat fleurt mijn week helemaal op!

 

Vive les sirops!

Frankrijk is om een heleboel redenen een fantastische vakantiebestemming. De enorme keuze aan overheerlijke siropen is voor mij één van die redenen. Waar wij in Nederland veelal blijven steken in enkele smaken, weten ze in Frankrijk overal een lekker siroopje van te maken. Tot de verbeelding van iedere liefhebber van landelijk leven spreken smaken als viooltjes, lavendel  en rozen. Maar er zijn ook siropen met noten (amandel) of kastanje, orgeade, vanille, chocola, koffie en caramel. Mijn neefjes zijn helemaal in de ban van de Barbapapa-siroop, oftewel Barbe à Papa, in de kleur… jawel… lichtroze. En dan hebben we nog de vruchtensiropen. Je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een siroop van gemaakt. Mijn absolute favorieten zijn de grenadine van de firma Eyguebelle en de sirop de mûre (bramen) van Bigallet. Voor mijn collega (of liever gezegd haar dochter) neem ik altijd een bus passievruchtensiroop mee en mijn andere collega probeert steeds een ander smaakje. Zo is er appelsiroop, een heerlijke sinaasappelsiroop, bessen, peren, abrikozen, perzik, kiwi, frambozen, kersen, vijgen, ananas en meloen. En natuurlijk de citroen, ook favoriet in ons gezin. Vooral in de zomer is een grote kan met citroensiroop en ijsklontjes zo leeg.

Tijdens  één van onze vakanties in de Ardèche zijn we op zoek gegaan naar het museumpje van Eyguebelle (aan de overkant van de Rhône, in de Drôme). We hebben een stukje van de productie van de siropen gezien en een proeverij gedaan in de winkel. Om een keuze te maken uit de maar liefst vijf soorten citroensiropen hebben we ze allemaal geproefd. Wij vonden zelf de citron d’autrefois het lekkerste, maar voor thuis nemen we altijd een paar flessen ‘gewone’ citroensiroop mee. En andere smaken natuurlijk: er gaan gerust een fles of 20 in de auto mee terug. Ja, allemaal voor eigen gebruik …. en voor beide collega’s een fles. De lege flessen zijn trouwens ook prachtig, dus we weken het etiket er af en gebruiken ze als waterflessen. Standaard staat er een met water in de koelkast, zodat we altijd een lekker koud siroopje kunnen maken. In de zomer zetten we een paar met koud water op tafel, lekker bij de barbecue en het staat prachtig.

Meer weten over Eyguebelle? Kijk op de website: www.eyguebelle.fr

En over Bigallet? Zie www.bigallet.fr

Beide websites zijn  in het Frans. 

Foto van www.eyguebelle.fr

Becher-becher

De rommelmarkt in Westerbork stelde niet zo veel voor. Het was een combi met een braderie en er waren dus weinig kraampjes met de brocante waar ik naar zoek. Wel veel boekverkopers en een handelaar die me te veel vroeg voor zijn waren. Eén van die boekverkopers had echter ook wat ander spul staan: gerangschikt in bananendozen met de o zo geliefde borden “Zoek uit: € 1” (of € 2 of € 0,50).

In een van die dozen ontdekte ik een porseleinen prul. Ja, een prul. De kitscherigheid straalt er van af. Het ding viel me op door de aparte vorm. Het leek een soort platte mislukte theepot, met tuit maar zonder deksel. Nadere inspectie leerde dat dat zo hoorde. Het handvat was tegelijk de tuit. Het was gemaakt van wit porselein met goudrandjes en een rose roosje.  Ik vond het mooi van lelijkheid en was geïntrigeerd. Waar diende het voor? Een oudere vrouw die ook in de dozen snuffelde wist het ook niet en was volgens mij stiekem een beetje jaloers dat ik dat interessante stuk porselein stevig in de knuistjes hield. Want dat het ding met mij mee naar huis ging, was natuurlijk zo klaar als een klontje. Thuis aangekomen liet ik het aan manlief zien, die in eerste instantie gruwde van het ontwerp en dessin. Maar ook hij vond het bijzonder en samen brainstormden we over de mogelijke toepassingen. Manlief werkt in de zorg, dus uiteindelijk vonden we een mooie verklaring: het was vast een soort tuitbeker voor bedlegerige personen.

De volgende dag op mijn werk besprak ik de aankoop met mijn collega. Zij keek me aan en zei: “Het doet me denken aan iets dat ik heb gezien in Karlovy Vary. Daar hebben ze allemaal van dat soort bekers te koop”.  Ergens anders had ze het nog nooit gezien, ook niet in andere kuurstadjes. Dus wij snuffelen verder op internet en ja hoor, er is niet veel over te vinden, maar mijn prul lijkt inderdaad een beker uit Karlovy Vary. De beker wordt gebruikt voor een kuurtherapie in Karlovy Vary, bedacht door ene dokter Becher in de 18^e eeuw.  Het kuurprogramma bestaat nog steeds! Lees er meer over op http://www.natuurlijk-tsjechie.nl/kuuroord-karlovy-vary.htm.

Ik ben nu de trotse bezitter van een echte Becher-becher. Ik heb het nog even gecontroleerd: onder de beker staat ‘Made in Czechoslowakija’. Wat een ontzettend leuke aankoop!

L’Ermitage de la Mure

Ik had in een eerder blog beloofd iets te vertellen over de gîtes van de zus van Rob. Ellen en haar man Theo hebben zo’n vijf jaar geleden het roer omgegooid, zoals dat zo mooi heet. Ellen werkte bij een bank en Theo was schoolmeester, maar liever waren ze samen in Frankrijk. Ze vonden een prachtig pand bij het plaatsje Saillans in de Drôme, niet ver van de camping waar Ellen al jarenlang vakantie vierde. Het was een oude wijnboerderij, met zwembad en veel mogelijkheden. Ze verkochten hun huis in Nederland en vertrokken naar de Drôme om het huis op te knappen. Dat klinkt allemaal heel makkelijk, maar ze hebben er veel voor moeten doen en laten.  

Hoe dan ook, wij zijn natuurlijk snel gaan kijken en na een eerste kennismaking met L’Ermitage de la Mure hebben we een week vakantie geboekt. Het is een prachtige locatie. Het huis bestaat uit drie gîtes, twee voor vier personen en een voor 6 tot 8 personen. Ieder appartement heeft een woonkamer, keuken, badkamer, tenminste twee slaapkamers en een ‘eigen’ tuin. Alle gasten kunnen gebruik maken van het zwembad , de cuisine d’été, de jeu de boules-baan en de ruime boomgaard. Het ziet er allemaal schitterend uit en Ellen en Theo zorgen ervoor dat je als gast niks te kort komt. ’s Ochtends loop je even naar de bakker in het dorpje (waar Ellen trouwens ook werkt) om een lekker croissantje, baguette, pain de campagne of ander soort brood te halen. Als je er toch bent drink je even een kopje koffie in het Café de Sport. Of je gaat naar de wekelijkse markt. Saillans is zo’n gezellig Frans dorpje dat je hoopt te treffen tijdens je vakantie. De omgeving is schitterend; het ligt zo net op de grens van lieflijk platteland en de bergen. Maar ook bij l’Ermitage de la Mure zelf is het goed toeven. Theo heeft zelfs een brocantewinkeltje! Absoluut een aanrader dus, en dat zeg ik niet omdat het familie is, maar omdat het gewoon een fantastische accommodatie is. Wat nu nog rest, is het webadres (www.delamure.com) en een sfeerimpressie in beelden…

  

 

En de omgeving:

 

Zoete verleiding

Met zo’n naam kan een fair al niet mislukken: het Festival van de Zoete Verleiding. Dit jaar voor de eerste keer: 3 dagen een feest van zoetheden. Dat betekent veel cupcakes en taarten, bakbenodigdheden, high tea, servies, kookboeken enzovoort. Wat een schitterende combi. Ik ga vooral voor de serviezen en keukenbrocante, maar wees eerlijk… je loopt die stands met die lekkernijen natuurlijk niet voorbij. Het festival is van woensdag tot vrijdag, dus eigenlijk niet voor mij weggelegd (want full time werkend), maar gelukkig gaan ze op de eerste dag tot 9 uur door! Dus manlief en ik rijden na het werk meteen naar het fraaie dorpje Sleen. Het festivalterrein is al van verre zichtbaar en het ziet er goed uit. Het is ook heel gezellig, ondanks de dreiging van regen (gelukkig zet het niet door). Het terrein is ontzettend leuk aangekleed. Zo hangen er in een boom allerlei koffiekopjes: staat oergezellig. De catering serveert de koffie/thee of soep in mooi servies en natuurlijk kun je er de prachtigste taartjes bij nemen. De standhouders hebben hun best gedaan en alles ziet er mooi uit. De terrasjes zijn met bistrostoeltjes en houten tafeltjes opgebouwd of bestaan uit strobalen met een plank erop als zitbank en oude kistjes met planken erop (en rood zeil met witte stippen) als tafel. En natuurlijk een bloemetje op ‘tafel’.

We raken aan de praat met Marianne Lambooy en haar dochter. Marianne versiert suikerklontjes! Het is echt precisiewerk, dat zie je er al aan af, maar Marianne kan er ook leuk over vertellen. Ze heeft allerlei thema’s, maar gelukkig vooral ook veel bloemen. Die blijven toch favoriet bij mij. De foto’s zijn helaas niet zo mooi geworden, maar ik heb een van de festivalwebsite gehaald om te laten zien hoe bijzonder die suikerklontjes zijn. Ware kunstwerkjes, al dan niet met (eetbaar) bladgoud! En natuurlijk moest ik ook wat van die fraaie klontjes mee naar huis. Iets verder staat een echtpaar met Wedgwoodservies. En niet zo maar Wedgwoodservies, maar serviesdelen in allerlei stijlen uit allerlei tijdperken. Ik kijk m’n ogen uit en wordt helemaal verliefd op een kan van het Mayfield-servies uit vroegere tijden. Wat een mooie vorm en wat een schitterend dessin. Die gaat mee naar huis, evenals een klein schoteltje. Blij blij! En we weten weer wat meer over het Wedgwoodservies; zelfs Rob vindt het boeiend. Iets verder staat een nougaterie! Echt, de lekkerste nougat! Allerlei smaken heeft de Fransman (uit Lyon) staan: cranberries, nutella, vijgen, koffie, bosbessen en ga zo maar door. Rob koopt een stuk bosbessennougat en poseert voor een foto (met nougathakmes).

We gaan weer verder. Ik blader wat door kookboeken, waaronder een Duitstalig exemplaar met allerlei recepten van gerechten aan het Weense hof! Ik snuffel bij de antieke bakvormen. Ik snuffel bij de nieuwe bakvormen. We verbazen ons over het Italiaanse keramiek: borden in reliëf met dessin van etenswaren, u kent het waarschijnlijk wel. Sommige zijn nog wel mooi ook, maar voor ons is het iets te prijzig. We proeven van megabramen. Ik verbaas me over de koekjesstempels. Ik ruik aan de schattige versgebakken appeltaartjes. Bij de brocantekramen blijft het genieten, en moeilijk kiezen. Toch maar weer een mini-spoelkommetje mee, met lieve bloemetjes er op.

Wat een ongelooflijk leuk festival!

 

 

Kleur en fleur op woensdag

Eigenlijk waren ze best al ver uit, maar zeg nou zelf... als je bossen avalanche-rozen in deze ongelooflijk lieve pastelkleurtjes ziet staan, dan maal je daar toch niet om? Kleur en fleur in optima forma!

Appeltjes van Oranje

Het aantal gouden medailles in Londen voor Nederland stijgt! Wat een feest! Ook bij ons is het feest, want wij hebben zowaar een oogst aan onze fruitbomen. Dat klinkt overigens indrukwekkender dan het is. Eerder heb ik u al mooie foto’s laten zien van de bloesem van onze peer, kers en appel. Nou, van die peer is niks gekomen. Het is ook een slecht perenjaar, heb ik gelezen. Bij ons in ieder geval wel. Kersen waren er wel. Niet zo heel veel, maar er was één tak waar een stuk of 10 kersjes aan bungelden. Dat duurde niet lang. Wij hebben ze met eigen ogen gezien en twee dagen later waren ze volledig verdwenen. Tja, zo’n vogelparadijs in je tuin heeft ook zo z’n nadelen. Maar de appeltjes! Terwijl ik dacht dat we dit eerste jaar nog niks aan vruchten zouden hebben, hebben vier bloesempjes zich ontwikkeld tot de schattigste appeltjes. Ze hangen op vier totaal verschillende plaatsen in de boom. Eentje is aangevreten, die laten we mooi hangen. Maar de andere drie hingen daar prachtig rood te wezen en te groeien. Af en toe kwam mijn moeder langs om haar schatten te inspecteren. De appeltjes zijn namelijk voor haar, want het zijn James Grieves. Dat is een vreselijk zure appel die de strijd met de Granny Smith heeft verloren en sindsdien nergens meer verkrijgbaar is, tot groot verdriet van mijn moeder. Dus houdt ze de groei met argusogen bij. Helaas, vorige week is een van de appeltjes van de boom gevallen. We hebben het corpus delicti meegenomen naar moeders. Nog veel te zuur om te eten, maar hij was al zo prachtig perfect. Dus heb ik een foto genomen. Het appeltje is ongeveer 3 cm, om een beeld te krijgen. De andere drie hangen nog in de boom. We wachten rustig af.

Schatgraven

Vandaag ben ik weer eens bij de Antiek & Curiosahoeve geweest: een boerderij vol schatten! De eerste keer dat ik deze boerderij ontdekte viel ik van de ene verbazing in de andere. Het begon al met het feit dat er op steenworp afstand van mijn huis zo'n leuk brocante-adres zit. Echt, paar minuutjes fietsen en ik ben er. Vervolgens loop je door de tuin, vol spullen, naar de boerderij en daar ga je van de ene schuur naar de andere schuur. Een doolhof vol spullen. En ze hebben zulke leuke dingen: oude spelletjes, blikken, emaille, glaswerk, heel veel servies, grappige hebbedingetjes, meubeltjes, smeedwerk, gereedschap, speelgoed, schoolspullen en ga zo maar door. Echt schatgraven is het daar en daar houd ik enorm van. De oogst van vandaag: een schattig ijzeren kapstokje (die gaan we buiten ophangen), een pot vol glazen bolletjes, een blikje (verjaardagscadeautje voor broerlief, ik "verpak" er het geld in) én 3 übersnoezige kommetjes in blauw met wit. Die glazen bolletjes vind ik echt een vondst: het zijn een soort knikkertjes van lichtroze matglas met een verweerd laagje er op. Het lijkt net rozenkwarts en dat vind ik altijd zo prachtig. Ik heb een aantal van die knikkers met 2 halve stenen van manlief (met kristal er in) op een wit schaaltje gelegd dat ik in Riga op de kop tikte. En nog een hele hoop in een waxinelichtglaasje. En nog zijn ze niet op... Die gaan ook nog wel terugkomen in de boite de vin, denk ik zo. Superkoop, die knikkers. Maarre.... met die kommetjes ben ik minstens zo blij. Er waren er een heleboel, in verschillende kleuren, met verschillende dessins en ja...ook in verschillende prijsklassen. Dan moet je een keuze maken. Pfff, da's niet makkelijk. Uiteindelijk ben ik toch voor een van die schattige kleintjes gevallen, met "Les Alpes"-dessin. Ik heb er een blauwwit-combi van gemaakt. Of het echte spoelkommetjes zijn weet ik niet, maar ze hebben de vorm wel. Dat is misschien wel het leukste van schatgraven: dat je ook echt schatten mee naar huis neemt.

Boite de vin 2

Tijd voor een nieuwe styling van het wijnkistje. Op mijn verjaardag had ik mini-orchideeën gekregen en die zijn natuurlijk perfect voor het kastje. Gecombineerd met wat lime-groen, twee Indonesische aluminium doosjes, een prachtige roos ziet het er meteen heel vrolijk uit. En zo kon ik ook meteen mijn 'nieuwe hart' een plekje geven. Zondag ben ik met manlief naar de midzomermarkt in Zuidlaren geweest en bij Lifestyle de Kroon vond ik dit metalen hart met roosjes. Was ik meteen verliefd op en hij staat erg mooi zo in de boite.