Als liefhebber van brocante en de landelijke stijl heb ik
natuurlijk een voorkeur voor rommelmarkten (of liever vide-greniers, want dan
ben ik in Frankrijk), kringloopwinkels en brocante- en curiosawinkels. Maar ik
vind het zogenaamde ‘nieuw-brocante’ ook heel mooi. De bekende merken hebben
een prachtig aanbod aan servies, kleinmeubelen, textiel en decoratie. Denk aan
JDL, Bastion, Clayre & Eef, Riverdale, HK Living, Rivièra Maison, PTMD,
Stapelgoed, GreenGate, Comptoir de Famille enzovoort. Heb je even wat minder te
besteden, dan kun je ook terecht bij de ‘gewone’ winkelketens. Dan heb ik het
over tuincentra, maar ook over de Hema, V&D, Ikea, Kwantum, Leen Bakker,
van die budgetwinkels, zelfs de Action en natuurlijk de Xenos. Ik kan me nog
herinneren dat de eerste Xenoswinkel in Emmen geopend werd. Dat was echt
avontuurlijk winkelen met veel riet, rotan en rijstpapieren lampen: voor een
tiener gaat een wereld open. Ook nu nog kom ik er graag, met name natuurlijk
door het bijzonder vriendelijke prijsniveau. Bij de Xenos kun je eens gek doen
en een apart dessin of kleurtje kopen en als je er zat van bent kun je het weer
wegdoen (uiteraard naar de kringloop- of weggeefwinkel). Er zit echter ook een
maar aan de Xenos: het voordeel is meteen het nadeel, zullen we maar zeggen.
Want waar je bij de Xenos goedkoop mee kunt doen aan trends, zo word je af en
toe ook pijnlijk met de imitaties geconfronteerd. Zo was ik ooit heel blij met
de aankoop van 6 prachtige dinerborden met gegolfde rand en een kroontje in
reliëf. Gekocht bij Lifestyle, ook een schitterende winkel maar wel wat duurder
dan de Xenos. En ja hoor, niet lang daarna ligt het hele servies te pronken in
de stellingen van de Xenos. Nu kan ik me met de gedachte troosten dat mijn
borden van een betere kwaliteit zijn (daar ga ik dan maar even van uit), maar
je baalt gewoon als een stekker als iemand vraagt of je ze van de Xenos hebt.
Het kan nog erger. Jaren geleden was ik met manlief, schoonzus en zwager in
Avignon. Lekker dwalen en genieten van de sfeer en shoppen natuurlijk. Komen we
in een steegje een leuk winkeltje tegen met kleding, sieraden, servies,
glaswerk en meer decoratiespul. Het was een bijzonder winkeltje, want door een
deurtje kwam je in een gedeelte met allemaal westernkleding, boots en hoeden.
Wat een combi. In ieder geval zagen wij daar een kan staan met zes glazen op
voet. Ik zag het zo voor me, die kan met een lekker siroopje en ijsblokjes op
tafel en de glazen gevuld. De kan en glazen waren van dik glas met allemaal
bijtjes in reliëf. De set heette dan ook ‘abeille’. Helemaal blij met de aankoop togen wij weer
naar Nederland. En ja hoor, misschien heeft u ze al eens gezien… een jaar later
waren precies dezelfde kan en de glazen op voet bij de Xenos verkrijgbaar. Ik
geloof niet eens dat deze versie zoveel goedkoper is, maar ja… als ik nu aankom
met het waargebeurde verhaal dat ik die heb gekocht in een winkeltje in
Avignon, lacht iedereen me uit. Aan de andere kant, de Xenos heeft er ook nog
glazen bij zonder voet. Die zijn ook leuk…
|
Dit is 'm dan. Bekend? |
|
Hier loop ik in Avignon; in de tas zitten de kan en glazen. |
P.S. Kijk ik weer eens op de fantastische blog van de
Amerikaanse Becky (Buckets of Burlap), zie ik toch precies dezelfde borden met
kroontjes in een productie… en later nog een keer in een van haar
blogs.
Hebben ze in de Verenigde Staten dan ook een Xenos? In ieder geval levert wat
snuffelen een Amerikaanse
webshop op, waar ‘mijn’ borden gewoon te bestellen
zijn: