Lichtjes

Met terugkijken ben ik dit jaar snel klaar: 2012 was een heerlijk rustig jaar met weinig hoogte- en dieptepunten, zoals dat zo mooi heet. Dit jaar heeft manlief een nieuwe baan gekregen en dat was natuurlijk top. Verder kabbelde het wat door en daar waren we ook best aan toe. 2010 was heel heftig en ook 2011 was heel druk, zij het op een mooie manier. Als ik zo de blogs om me heen lees, geldt dat niet voor veel andere blogsters. Tjonge, voor veel van hen is 2012 behoorlijk intens geweest. Heel veel mooie momenten, maar ook best veel moeilijke. En hoewel ik nog niet zo lang in blogland vertoef, merk ik dat heel erg meeleef, al ben ik nog wat beschroomd om dat ook te laten blijken.

2012 is ook het jaar dat manlief en ik beiden zijn gaan bloggen, elk op onze eigen manier. Hij over hoe de dingen gaan en ik eigenlijk vooral over allerlei dingen. Mijn eerste blogjaar sluit ik af met lichtjes. Geen kerstlichtjes, maar lampen voor boven de eettafel. Dat zeurde al maanden, dat we eigenlijk wel andere lampen wilden. Maar ja, er zijn zo veel wensen en wat wil je dan precies...? Tot het moment dat manlief de lamp die er hing verkocht, keken we maar wat halfslachtig rond. We vonden de lampen van HK Living prachtig, maar die waren het toch net niet op die plek. Toen de lamp verkocht was, was er wat meer haast geboden en dan lukt het vaak juist niet... En gisteren, op een zaterdagmiddag dat ik nog snel even de stad in ging om een bestelling op te halen, zag ik ze opeens. Bij Kraal en Kamer, een leuke winkel die helaas opheffingsuitverkoop houdt, hingen ze boven de kassabalie. Even een foto maken en whats-appen (ja, heel 2012) naar manlief en 10 minuten later liep ik met meer tassen naar de auto dan verwacht. Manlief heeft ze meteen opgehangen, dimbare ledlampen er in (ook heel 2012) en ze hangen er prachtig. Blij blij!

Ik wens al mijn volgers/lezers een hele fijne jaarwisseling toe. En vooral heel veel mooie momenten en een goede gezondheid in 2013!

Oma's knieperties

Gisteren heb ik knieperties gebakken.  Ik zet de traditie van mijn oma voort, zij het op wat bescheidener schaal. Zo lang ik mij kan herinneren maakte mijn oma aan het einde van het jaar knieperties. Ze zat dan aan de eettafel (althans, zo herinner ik het mij) en bakte blikken vol; het ging de hele middag door. En natuurlijk maakte niemand de knieperties zo lekker als mijn oma…

Helaas is oma al weer jaren geleden overleden. Ik heb het recept van oma gekregen en het kniepertiesiezer (wafelmaker) geërfd. Jammergenoeg moest ik de laatste vervangen, want de eerste de beste keer dat ik knieperties wilde maken, veroorzaakte oma’s  apparaat acuut kortsluiting. Het mag de pret niet drukken, met oma’s receptuur lukken ze ook met een nieuw ijzer.  Graag deel ik het recept met jullie.

Ingrediënten:  1 pond patentbloem, 3½ kopje kristalsuiker, 4 eieren, ½ pond boter, eventueel citroenolie of vanillesuiker. Vraag me niet hoe groot de kopjes van oma waren, want ik weet niet welk kopje ze gebruikte. Ik gok altijd maar wat met de suiker.

Bereiding: De suiker en eieren samen kloppen. Boter smelten. Boter bij het suiker/eimengsel voegen. Dan de bloem er door heen. Geen mixer gebruiken, alles wordt met de hand gemengd. En da’s best zwaar.

Er zijn meerdere recepten voor knieperties. Zo zijn er ook veel mensen die een deeg hebben dat dik is en waar ze kleine balletjes van draaien. Oma’s deeg is dunner, hoewel het steeds harder wordt omdat de boter weer stolt. In ieder geval gebruik ik twee lepeltjes om het deeg mee te ‘pakken’ en op het ijzer te leggen, net als oma. Direct als ze uit het ijzer komen, kun je de koekjes oprollen, dan krijg je de beroemde nieuwjaarsrolletjes!

En dan, na zo’n anderhalf uur koekjes bakken, heb ik een flinke stapel knieperties! Heerlijk voor bij de high tea op tweede kerstdag. Het is ook een bijzonder leuk cadeautje. Ik  heb een paar stapeltjes gemaakt voor mijn broer en zus, verpakt in een zakje dat ik kocht bij Miranda van 't Schuurtje op haar kerstfair. Zo eten we nog ieder jaar oma’s knieperties. En is oma er met kerst nog altijd bij.

De engel van Reims

Het gezicht van iedereen die kijkt verzacht zich. Het is alsof ze de glimlach willen kopiëren. Of de glimlach is gewoon aanstekelijk. Het is de glimlach van de engel van Reims.

Onze reisleider heeft inmiddels al veel verteld over de prachtige beelden op de kathedraal van Reims. Er zijn natuurlijk veel meer engelen gebeeldhouwd; de kathedraal staat zelfs bekend om de middeleeuwse beeldhouwkunst in het algemeen en de engelen in het bijzonder. Maar die ene is uniek. Voor die ene komen mensen uit de gehele wereld naar Reims. Om even terug te glimlachen. De engel van Reims is wereldberoemd en geliefd.

Wij hebben de afgelopen dagen de topstukken van de gotische kerkkunst bewonderd: de kathedralen van Amiens, Rouen, Beauvais, Chartres en Parijs. Onze reisleider leidde ons door de ontwikkeling van romaans naar gotisch en wees ons op de details en kenmerken. Wij hebben ons verbaasd over de afmetingen van de godshuizen en met ontzag gekeken naar de steunberen. Van buiten lijken het soms onneembare vestingen, maar van binnen zijn ze rank en licht en ‘luchtig’.

De Cathédrale Notre-Dame de Reims is een prachtig voorbeeld van gotische bouwkunst en de trotse bezitter van glas-in-loodramen van Marc Chagall. De kerk is grotendeels gebouwd in de 13^e eeuw. In de 14^e eeuw kwam de westelijke vleugel er bij en in 1457 was de kathedraal uiteindelijk voltooid…. tot een brand in 1481 de vieringtoren vernietigde. Ook tijdens de Franse revolutie in de 18^e eeuw kreeg de kathedraal het nodige te verduren en de eerste wereldoorlog veroorzaakte eveneens veel beschadigingen. In de jaren erna is er veel gerestaureerd, waaronder de beroemde Engel met de Glimlach. De onfortuinlijke engel was op 19 september 1914 helaas onthoofd tijdens een artilleriebeschieting. Het hoofd was uiteen gevallen in meerdere stukken (volgens de overlevering 24), maar gelukkig bleven deze bewaard en kon de glimlach gereconstrueerd worden, mede met behulp van een afgietsel uit het Museum voor Franse Monumenten.

De engel glimlachte naar alle koningen van Frankrijk, die gekroond zijn in de kathedraal van Reims. Een boel Karels, een hele rits Filipsen en een groot deel van de rij Lodewijken. De engel heeft ongetwijfeld geglimlacht naar Jeanne d’Arc, die Karel VII naar Reims bracht om gekroond te worden. Er was vast ook een lach voor Marc Chagall. En voor alle champagneboeren uit de streek. De engel heeft al naar vele toeristen geglimlacht, al eeuwenlang, en ook naar mij, op mijn reis langs de beroemde kathedralen. Ze (of hij?) blijft lachen, naar iedereen, ongeacht afkomst of wat dan ook, het hele jaar door, door weer en wind. Nu nadert de kerst, het feest met de engelen, het feest van de hoop op vrede. De engel van Reims glimlacht en is voor mij even het symbool van de kerst… en de hoop op vrede.

Ik wens mijn volgers en lezers hele fijne kerstdagen en alle goeds voor 2013 toe!

    

Boite de noel

Ook de boite de vin moest eraan geloven natuurlijk, zo'n kistje vraagt gewoon om kerstdecoraties. Ik heb er een lief gehaakt kleedje in gelegd met wat vaasjes en gipskruid, fotolijstje met een taartrandje erbij. De twee kaarten met nostalgische wintertafereeltjes komen van In den Uylenbal in Diever en de kaarsjes ervoor staan in oude houdertjes die ik een paar weken geleden scoorde op de rommelmarkt hier. Deze kaarsjes passen precies, hoera! De kleine kaarsjes van Bolsius waren nog net wat te dik, maar in Groningen is een nieuwe, hele toffe winkel genaamd Sostrene Grene, waar ze een iets dunnere versie hadden. Naast de kaarten staat een metalen kerkje dat ik ooit in Bourton-on-the-Water (Cotswolds) kocht. Heerlijk, kerstdingen kopen in de zomer. Daarnaast een klok van Rivièra Maison en een lief lantaarntje uit het kersthuis van In den Uylenbal vorig jaar. In het glas staat gegraveerd 'fête de la lumière', prachtig toch? De verzameling wordt steeds groter zo. Rechtsonder wat metalen letters van Laif en Nuver. Linksonder een waxinelichthoudertje van armeluiszilver én een van mijn pronkstukken: een filigraan metalen kerkje uit Ierland. Dit kerkje is zo fijntjes afgewerkt, ik kan er uren naar kijken.

 

Kerstboom en zo

Het wordt vandaag heel druk. Straks ga ik met mijn zus naar de Victorian Christmas Fair in Zeijen, maar niet voordat ik met haar zoontjes kerstkoekjes heb gebakken. Gisteren hebben we de boom gehaald en na wat uurtjes acclimatiseren opgetuigd. Dit jaar in het wit met een beetje glimmers. De kerstkaarten moeten nog op de bus en zo langzamerhand moet ik gaan nadenken over de baksels bij de high tea die we op tweede kerstdag houden. Dus.... dit keer weinig tekst en wat meer foto's van boom en kersthoekjes (en nog meer engeltjes).

 

 

 

 

 

Al wat meer kerst

Nou, en dan mag je van jezelf los met de kerstversieringen en opeens weet je het niet meer. Ik had wat ideetjes die dan net niet zo uitpakken als ik had gehoopt of het wil allemaal net niet. Gelukkig komen er ook weer veel leuke spullen uit de dozen, die je eigenlijk al weer vergeten was. Ik had dit jaar hele schattige kleine engeltjes gekocht in een (heus waar) engeltjeswinkel in Riga. Gewoon, heel simpel van klei. Misschien waren het wel de simpelste in die hele winkel vol engeltjes in alle soorten en maten. Ik heb ze met een strik aan een lantaarn gebonden en vandaag lichtten ze bijna op in de zon.

En ik ben maar wat gaan uitproberen. Kleine kerstboomkaarsjes bundelen en van een strikje voorzien et voilá ... Ook ben ik dit jaar gezwicht voor de gewone glazen kerstballen. Geïnspireerd door de dames van 24Homes die er de leukste dingen mee doen: zie bijvoorbeeld deze kerstbal. Ik heb er een aantal gevuld met nepsneeuw en pareltjes en die zijn best leuk geworden. Vanavond heb ik nog een krans gemaakt van eucalyptus met gipskruid. Dat was nog best spannend, want op deze manier had ik nog niet een krans gemaakt. Hij is erg mooi, morgen ga ik foto's nemen. En nu maar hopen dat ie ook mooi blijft. Zelf dingen maken kan zo veel voldoening geven. 

Morgen ga ik weer verder. Volgende week maar eens een boom optuigen.