Midsummerfair

de ballotage-commissie

Vorig jaar was de Midsummerfair in Zeijen één groot waterballet. In ieder geval toen wij er waren. Dit jaar (afgelopen zondag) gingen we voor de herkansing, want 2 jaar achter elkaar zo veel regen is toch wel heel onwaarschijnlijk, dachten we. Uhuh....

Toen we aankwamen was het droog. Twee geiten stonden op de picknickbank te bekijken wie er allemaal langs kwamen en gelukkig mochten manlief en ik naar binnen. Dit jaar waren er op straat al kraampjes te bezoeken; een blik op het plattegrondje leert ons dat die oorspronkelijk gepland waren op het stuk dat vorig jaar blank stond. Slim bekeken. Helaas had ik het te laat door, waardoor ik de stand van Pinka heb gemist. Da's jammer.

blij met mijn aanwinst

We gingen het terrein verder op en kwamen in de tent van het Kookhuis. Deze ontzettend leuke winkel met kookspullen is gevestigd in Assen en we komen er al regelmatig. Vandaag was er een workshop snijden en manlief vond dat wel interessant. Alle plekken waren bezet (al was één mevrouw nog niet gearriveerd) dus hij bleef op de achtergrond kijken. Voor mij de gelegenheid om even verder te kijken op de fair. Ik was nog niet ver gekomen of de eerste regenbui diende zich aan. Ik zocht snel naar een leuke tent om te schuilen en dat lukte bij Pronkstik & Ank Turkstra: heel mooie brocante spullen! Ik kocht er een schattig blikje met klaprozen en een prachtig bord met pauwen er op. Ik was trouwens niet de enige die hier schuilde.

courgette brunoise in wording

Na de regenbui ging ik maar eens kijken waar manlief bleef; blijkt hij toch mee te doen aan de workshop! Ik trof hem druk snijdend aan. Het duurde niet lang of ik hoorde al weer regendruppels op de tent, dus ik ben blijven kijken naar de verrichtingen van manlief. Uiteindelijk is hij toch meer dan een uur bezig geweest ... Heel gemakkelijk, want die avond kregen we eters en er stond nog veel snijwerk op het programma. Inmiddels was het toch wel laat geworden (voor ons dan, want we hadden nog veel te doen) en moesten we toch terug. Gezamenlijk onder de paraplu en met een messenset gingen we weer naar huis.

Veel foto's heb ik niet kunnen maken vanwege de regen en de drukte in de standjes, maar toch nog wat vrolijke plaatjes van de stand van Stefana Bos uit Assen. Mooie kussens in allerlei kleuren, fraai brocante en nog veel meer.

Volgend jaar gewoon weer. Het moet toch eens mooi weer zijn...

dit heet nu een bonte verzameling

bijzondere kussens

 en Tonnema ... zucht

Beauties in de berm

Vandaag ben ik al twee keer natgeregend toen ik op de fiets boodschappen ging doen. En gisteren is het volgens mij de hele dag niet droog geweest. Gelukkig hadden we mooi weer aan het begin van de week en manlief en ik zijn 's avonds gaan fietsen. De natuur is zo mooi op het moment en in de berm staan allerlei bloemen in bloei. Ik weet niet wat voor soorten het allemaal zijn, maar dit is slechts een kleine (!) selectie van alles wat ik  tegenkwam tijdens een uurtje fietsen. En manlief maar trouw wachten als ik weer foto's wou nemen...

 

Geen bloem, wel een beauty!

Niet in de berm, maar wel een weiland vol boterbloemen!

Pinspiratie

Sinds ik op Pinterest actief ben, zie ik de leukste zelfmaakideeën voorbijkomen. Ik heb er zelf ook maar een bord voor gemaakt, dan kan ik ze mooi verzamelen. Vooral de masking, washi of andere tapes zijn favoriet. Makkelijk, snel, niet duur en een leuk resultaat. Ik ben dus zelf aan de slag gegaan met een vlaggetjesslinger. Met hele kleine minivlaggetjes van tape. Supersimpel. Het is echt heel grappig geworden. Ze zijn wat te klein voor een feestje, maar als accentje of decoratie voor een geschenkverpakking heel geschikt.

 

 

Veenhuizen

Twee straten van ons huis verwijderd fietsen we de wijk al uit tussen de weilanden door naar de Norgervaart. Een stukkie verder gaan we (bij Huis ter Heide) links en rijden een heel stuk langs de Kolonievaart, waar op dit moment het fluitenkruid welig tiert. Het is een heerlijk stuk fietsen en als je geen tegenwind hebt trap je zo naar Veenhuizen toe, ons doel. Veenhuizen ligt ongeveer 10 km buiten Assen maar is een wereld op zich. Ik kan er wel 10 blogs over schrijven, zo interessant is de geschiedenis van dit gevangenisdorpje. Ooit is het ‘opgericht’ als een soort project voor armoedige stadsbewoners en weeskinderen, een vervolg op het Land van Weldadigheid in de buurt van Frederiksoord. Al snel echter werd het wat minder vrijblijvend en van een opvang voor bedelaars en landlopers veranderde Veenhuizen in een gevangeniscomplex. Het dorp herbergt nog steeds penitentiaire inrichtingen, maar ook het gevangenismuseum, een heel boeiend museum in een prachtig gebouw. Er rijdt een boevenbus langs de interessante gebouwen en je kunt een rondleiding krijgen in “De Rode Pannen”, een recentere gevangenis.

  

Het dorp Veenhuizen zelf is echter minstens zo interessant. Tot in de jaren tachtig was het verboden gebied en konden wij gewone stervelingen het niet bezoeken. Bizar toch? Dat is nog niet zo lang geleden… Hoe dan ook, Veenhuizen was een gemeenschap op zich. Met verpleegden (lees: gevangenen) en verplegend personeel (ook wel: bewakers). Het was ooit bedoeld als zelfvoorzienend dorp, dus je vindt er van alles: van ambachtelijke werkplaats tot zuivelfabriek, van ziekenhuis tot verenigingsgebouw, van directeurswoning tot school. Er waren boerderijen met een indeling die uniek is voor Veenhuizen. Er staan verschillende kerken, een leprozenhuis, een brandweerkazerne enzovoort. De woonhuizen van het personeel kenden een vaste indeling. Er waren verschillende typen woningen die hoorden bij de functie en dat is soms zelfs in de naam van het huis terug te lezen. De (rijks)architectuur is schitterend met veel bijzondere kenmerken. 

 

Veenhuizen is een enorm verrassend en boeiend stuk geschiedenis. Wij hebben nu meerdere keren het gevangenismuseum bezocht en zijn iedere keer weer onder de indruk. In onze boekenkast staan inmiddels twee boeken over het dorp en de gebouwen. Soms rijden we er gewoon even langs om te genieten van de kolonievaart, de aparte huizen en de ‘wilde tuin’ aan de overkant van Klein Soestdijk met gigantische rododendrons tussen de bomen; ze staan nu in bloei. Laatst hebben we de architectuurwandeling gedaan. Neem er de tijd voor, want het is een flinke tippel en er zijn hele leuke afleidingen (wat dacht u van de bierbrouwerij?). En dan zijn wij nog niet eens met de boevenbus geweest…

Pink peony

Gewoon, omdat ze zo fantastisch mooi zijn. Maakt eigenlijk niet uit wat voor kleur. 

Koekange en Wilhelmina

Een inmiddels bekend plaatje van de entree van de fair.

En zo ben je een paar weken offline. Niet eens echt bewust, maar ik had blijkbaar niet zo veel te melden. In ieder geval kunnen we stellen dat het fairseizoen weer geopend is. In mei was ik nog in Orvelte, afgelopen zaterdag stond Koekange op het programma: de Drentsche Fair om precies te zijn. Met alleen maar brocante. Jawel, alleen echte brocante. Nu heb ik niks tegen mooie landelijke spulletjes, maar echte brocante heeft toch mijn voorkeur. Zuslief kon helaas niet mee, dus ik ging met manlief. Hij kijkt weer naar hele andere dingen dan mijn zus of ik, dus dat is heel leuk. En ook verhelderend, want dan weet ik ook weer met wat voor spullen ik absoluut niet thuis moet komen.

Het was errug koud in Koekange, zo rond de 10 graden, en dat in juni. Maar er waren veel brocanteliefhebbers en het aanbod aan kramen was picobello. Baret Brocante was er natuurlijk met een keur aan Franse spulletjes, maar er was ook een kraam van Bonjade met prachtig brocante waaronder Amerikaanse weckflessen. De Blauwe Teckel was er, en de Drie Kamers, Saar Brocante, Mallejet, Granny Mai, de Soetelaer, de Brocantewebshop Veendam en nog veel meer. Natuurlijk kon je ook even binnen kijken bij de Winkel, de organisator én host van de fair.



Het was nog niet makkelijk een keuze te maken uit al dat moois. Ik wilde eigenlijk zo'n mooie weckpot van Bonjade, maar had ook bakvormen gezien en een bakelieten (?) paaseivormpje, en mooi servies, en kisten, en een mooi wandrek.... Manlief viel voor een ingelijste foto van Juliana en Bernhard, zo van rond hun trouwen, eind dertiger jaren. Die vond ik ook leuk en leuk geprijsd, dus de foto ging mee. Samen met een prent van een adellijke ondeugende vrouw van een paar eeuwen geleden. Ze ligt in korset op haar bed heel zwoel naar de tekenaar te kijken. De prent heeft ook nog een leuke lijst, dus de ondeugende vrouw hangt nu bij Juliana en Bernhard (wat eigenlijk ook wel weer ondeugend is). Een kraam verder zien we opeens moeder, oftewel koningin Wilhelmina. Het is een grote en hele mooie foto van een krachtige vrouw die op deze prent heel moederlijk kijkt en kwetsbaar lijkt (vind ik). Manlief vindt het prachtig en ik ben het helemaal met hem eens. De plaat met lijst zijn niet duur, dus ook Wilhelmina gaat mee naar huis. Dacht ik.

Ik neem een besluit over mijn eigen aankopen en kies voor vijf borden met bijzonder dessin en een leuke broodschaal en dan gaan we weer naar huis. Eerst nog even langs Baret Brocante om Wilhelmina te showen aan Marieke en JP. Vervolgens halen we natuurlijk nog een broodje zalm, want die is lekker, weten we. De zalmroker staat bij de uitgang, tevens ingang. Manlief zet Wilhelmina even tegen een boom om zijn broodje te verorberen. Drie dames komen net de fair op en zien de foto. Met name een van hen vindt de plaat prachtig en ze heeft gelijk natuurlijk. We raken aan de praat en voor ik het weet heeft Rob de ingelijste foto van Wilhelmina verkocht. De dames zijn wel een beetje in shock. "Moet u dat niet eerst met uw vrouw overleggen?" Ik sta er wat verdwaasd bij, maar kan er de humor wel van inzien. Ook de dames hebben de grootste pret. "Je bent nog niet eens bij de eerste kraam en je hebt al wat gekocht." Natuurlijk heeft manlief wel winst gemaakt, maar ik vond de prent nog steeds niet duur en Wilhelmina hangt echt bij een liefhebster. Ik geloof dat ik zelf nooit een goede brocantehandelaar word. Ik wil alles zelf houden.

Een overzichtje, je ziet aan de mensen hoe koud het is.

Altijd mooie spulletjes bij Baret Brocante

Prachtige locatie! (ziet u de schaapjes helemaal achterin?)

En zo'n emmer met fluitenkruid wilde ik ook wel. De emmer was er al,
dus gewapend met knipmes ben ik nog maar even op pad gegaan.