Fruittest

Ik was al jaren op zoek naar de perfecte fruittest. Het valt reuze mee met die omschrijving ‘perfect’, zo veeleisend ben ik niet. Ik wil gewoon een leuke fruittest, brocante, bij voorkeur in crèmekleur maar ik heb geen bezwaar tegen een dessin, zolang het maar niet te opvallend is.  Niet te groot, maar er moet wel een bakkie aardbeien in kunnen. Maar ik kwam gewoon geen geschikte fruittest tegen. Niet in de brocantewinkeltjes, niet op mijn favo websites, niet op de rommelmarkt, niet op de vide-grenier en zelfs niet als nieuw. Ze waren of te groot, of te fel van kleur of met een echt lelijke print of zelfs reliëf. Uiteindelijk nam ik genoegen met een moderne versie van rvs, een soort grappig gevormd vergietje met een schaaltje er onder. U moet weten dat ons huis een mix is van modern en brocante. Het huis zelf is modern en in eerste instantie was dat dus ook onze keuze voor de inrichting. Maar het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan en zo gaandeweg sloop er steeds meer brocante uit de kast en van buitenaf het huis in. Kan trouwens ook heel leuk zijn, de combi van oud en nieuw. In ieder geval is het een uitdaging om er een eenheid van te maken, waarbij ook de smaken van manlief en mijzelf factoren van belang zijn. Hoe dan ook, bij gebrek aan een mooie oude fruittest hadden we dus een modern exemplaar gekocht. 

En toen kwam ik ‘m tegen…. Ja, de brocanteliefhebber voelde het al aankomen natuurlijk. Soms moet je heeeeeel lang zoeken en geduld hebben, maar het komt bijna altijd wel een keer langs. Bij mij dus ook. En dan ook nog gewoon hier in mijn eigenste Assen! Bij de Tjotter, het winkeltje dat Geke van Brocanteneo had aangeraden op haar blog en waar ik altijd al eens wilde kijken. De fruittest was net binnengekomen. En sufferd die ik ben, ik laat hem dus gewoon staan, hè?! Zo van… ja, we hebben al een fruittest. De volgende dag had ik al spijt als haren op mijn hoofd en toen moest ik nog 3 dagen wachten voordat de winkel weer open was. En de winkel was ook nog eens een hele dag geopend voor winkelend publiek (lees: brocanteliefhebbers die in mijn beleving allemaal een fruittest zochten) voordat ik heen kon na mijn werk. En toen misten we de bus ook nog! Ik zag het al helemaal gebeuren dat die perfecte fruittest, met de goeie kleur en de goeie vorm en het goeie formaat, zo een uurtje voor mijn komst verkocht zou zijn. Om 10 voor 6 (echt waar) kom ik hijgend de winkel binnen. Hij staat er nog! Ik heb nog net geen rondedansje gedaan. Nu is ie van mij. De rvs-versie is de kast in verbannen en de crèmekleurige fruittest pronkt in de kast. Ik ben weer helemaal blij! Nu nog die schattige mini-bakvormpjes, of die mooie wildkroon, een van de puddingvormen misschien? De Tjotter wordt ongetwijfeld een vast adres.  

Oh, en die aardbeien zijn inmiddels door manlief verwerkt tot een bavarois. Lekker.

Litouwse decoraties

Waarschijnlijk kom je in ieder land, iedere stad, ieder dorp creatieve geesten tegen die hun leefomgeving opvrolijken met originele decoraties. In Vilnius en Kaunas ben ik wat voorbeelden tegengekomen. Ik heb u al laten meegenieten van de fantastische meegemetselde theepotten. Maar er was meer... Zo simpel en tegelijk zo ontzettend leuk. Gewoon een saaie boomstam met stof omwikkelen, wat klokjes ophangen of de muur met klaprozen beschilderen. De doeken met manneke pis waren opgehangen in de ramen van een leeg pand dat nog gerenoveerd moet worden. Je moet er maar op komen.

 

Midsummerfair

Ik was dit voorjaar al wat leuke fairs misgelopen, om verschillende redenen, bijvoorbeeld de Bosrandfair en Orvelte. Dus zondag 24 juni was met vette letters in mijn agenda geschreven: de Midsummerfair in Zeijen. Daar moest en zou ik naar toe. En ja, laat je je dan tegenhouden door wat regen? En wind? En een temperatuur van 10 graden? Gewapend met paraplu togen manlief (ja, hij ging echt mee, die schat) en ik naar Zeijen. We gingen toch maar met de auto en niet met de fiets. U begrijpt vast waarom. Binnen no time waren we doorweekt, hadden we natte voeten en waren we verkleumd, maar om een of andere reden werkt zulk weer ook wel weer op de lachspieren. De standhouders hielden de moed er goed in en het was eigenlijk best gezellig.

Leuke sfeerplaatjes schieten was er helaas niet bij, terwijl de organisatie zo haar best had gedaan met die leuk gestylede terrasjes en de locatie echt schitterend is met mooie boerderijen, een prachtige appelboom en een moestuin. Ook de standhouders hebben erg hun best gedaan. Een van de eerste tenten die we binnengingen vond ik meteen ook de allermooiste: De Tuinkamer. Echt om vrolijk van te worden, ondanks het weer. Op de foto's lijkt het misschien wat donker, maar het zag er schitterend uit. Een mooi gedekte tafel in het midden met een klamboe er boven. De stoere stoeltjes waren versierd met een broodkrans met een transparante stoffen strik. Verder veel sfeervolle hoekjes met tafeltjes en kasten en natuurlijk schitterende brocante spullen. Kistjes met lavendel, emaille kannen, mooie glazen, kannen en vazen met vrouwenmantel of andere bloemen: precies de mix van stoer en landelijk waar ik zo van houd. Wat een feest! En de Tuinkamer heeft ook een winkel (in Hoogezand, dus niet zo ver weg), een webwinkel en een blog, die ik vanaf nu natuurlijk ga volgen.

Maar ook verder was de Midsummerfair de moeite waard. Bij de stand van de Oranjerie (ja, die mooie winkel uit Zeijen zelf) heb ik ook nog wat leuke plaatjes geschoten en het receptenboek van JDL gescoord. Er werd gekookt, er waren spulletjes voor het maken van cupcakes te koop, een jonge vrouw maakte schitterende boeketten, het is bijna te veel om op te noemen. Zelf heb ik nog een stoere glazen vaas gekocht met de tekst "Bouquet de Fleurs" bij Lifestyle De Kroon én ik kreeg een tas met woon- en tuinbladen mee. En dat allemaal binnen een uur, want langer hield manlief het toch niet uit in de regen en kou. We kwamen net niet vast te zitten op de weiland-parkeerplaats. Jammer van het weer, maar ik ben blij dat ik toch gegaan ben.

Stoere kussens bij De Tuinkamer

Die broodkransen zijn echt geweldig

Nog een mooi hoekje bij De Tuinkamer

Servies en bloemen: prachtig toch?

Bij de Oranjerie een andere sfeer, maar ook gezellig

Wat een schatjes, die kommetjes.

Pastellerig 4

In een vorig blog heb ik al verteld over de vele kleurtjes die te vinden zijn in de Baltische hoofdsteden. Nu wil ik u mee laten genieten van de binnenkant van een kerk in Vilnius, om precies te zijn de orthodoxe kerk van de Heilige Geest. Je kunt er onder andere de lichamen vinden van drie gemartelde heiligen: Anthony, John en Eustachy. Zij weigerden feest te vieren zoals de anderen. Wat ze nu precies weigerden is niet duidelijk, misschien het vlees, misschien de alcohol, maar ze hebben het met hun leven moeten bekopen. Dat was in 1347. Later kregen de mensen spijt van hun daden en groeven ze de lichamen weer op. Zegt men. En die liggen dus, onder een fraai kleedje, te pronken in de kerk. Zegt men. Vooral de schoenen zijn erg grappig, of ben ik nu weer oneerbiedig? In ieder geval is ook de rest van de kerk bijzonder de moeite waard, vooral als je van barok en rococo houdt. Nu ben ik daar niet zozeer  liefhebber van, maar ik ben wel gek op kleurtjes en laat die barok en rococo in deze kerk nu uitgevoerd zijn in een heleboel kleurtjes. Vooral de enorme  iconostase van J.K. Glaubitz (in opvallend groen) is indrukwekkend, maar ik was ook erg gecharmeerd van de plafondschilderingen.  En de lampjes rond het ‘bed’ van de drie martelaren.

Weggevertje van Vita Huset

http://vitahuset1.blogspot.nl/

Bloggen is leuk. Het is niet alleen leuk om zelf blogs te schrijven, het is ook heel erg leuk om blogs te volgen van mensen die ook van mooie dingen houden. En er zijn heel veel van die prachtige blogs. En sommige collega's hebben de leukste give-away-acties. Dat geldt ook voor Vita Huset van Elly. De blog ziet er aangenaam uit, met schitterende foto's en veel brocante. He-le-maal goed dus. Ik doe natuurlijk graag mee aan die actie.

Boze vogels

Vandaag heb ik cupcakes gebakken. Als je mij diep in mijn hart kijkt, dan zou ik het liefst cupcakes versieren met mooie roosjes is tinten roze, lichtgeel en zo. En dan afwerken met dat parelmoerpoeder voor de silky shine en die schattige bloemetjes van suiker. Maar ja, ik had mijn neef beloofd cupcakes te maken waarop hij dan kan trakteren op zijn verjaardag. En hij is een stoere jongen die twaalf wordt, dan kun je dus niet aan komen met madeliefjes en schulprandjes in lila en babyblauw. Nu is zijn grootste hobby karten, maar mijn boetseerkwaliteiten zijn nog in de pre-amateurfase zijn en ik kan echt geen karts maken van marsepein of fondant. Het werden dus angry birds. Ik had mooie plaatjes van internet gehaald (leve google afbeeldingen) en die hebben we nagemaakt met rolfondant. En ach, dan is het misschien niet pastellerig of bloemerig, maar toch wel heel leuk: 48 angry birds! En alvast een hele fijne verjaardag, Roy!

Gewoon lekker

Natuurlijk is het leuk om cupcakes te bakken en te versieren (morgen ga ik Angry Birds maken met mijn neefje). Natuurlijk zijn whoopies en cakepops heel erg trendy. Natuurlijk is een hazelnoottaartje een prachtig baksel. Maar soms heb je simpelweg even zin in een lekkere, ordinaire, good old-fashioned cake! Gewone boerencake in tulbandvorm. Had ik dit weekend. En lekker dat ie is!

Vogelfeest

Papa Merel heeft zojuist een bad genomen en wat gespetterd!

Onze tuin blijkt een waar vogelparadijs, ondanks dat het ook de favoriete hangout is van zo’n beetje alle buurtkatten. Vooral de klimop’wand’ is favoriet bij onze gevleugelde vrienden. En zo is het af en toe een gekwetter van jewelste: merels, mussen, kool- en pimpelmeesjes en roodborstjes. En wellicht nog andere soorten, maar die (her)ken ik niet. We zien vooral veel mussen en koolmeesjes, maar er is ook een merelpaar dat in onze klimop broedt. Dat weten we omdat papa Merel geregeld over het gazon hupst met de snavel vol vette wormen. Laatst ook, toen ik in de tuin aan het planten was. En dan blijft hij maar doorhupsen, want hij wil natuurlijk niet de locatie van het nest verraden. Dus ik ben maar even naar binnen gegaan, zodat hij zijn kroost van wat voedsel kon voorzien.

In de winter hang ik trouw mijn vetbolletjes op voor al die vogeltjes (van die lekkere vetbolletjes, met insecten er in). Ook de netjes met pinda’s of andere zaden doen het goed, of een appeltje. Een stukje oud brood wordt bijzonder gewaardeerd, al moet ik de resten natuurlijk tijdig weghalen. Aan de haak naast de terrasdeur hangt een vogelvoederhuisje. Die had ik eens als cadeau voor een vriendin gekocht, maar het bezoek ging niet door, dus hing ik het maar in eigen tuin op. Ik dacht zelf dat het meer een decoratief houten ding was, want welke vogel wil er nu in zo’n slingerende hut verblijven? Maar dat had ik mis, ze vliegen af en aan.

In de zomer hang ik mijn wespenvanger weer aan de haak, maar voorlopig blijft het huisje hangen. Wat blijkt, ook in de lente fourageren mijn musjes en merels regelmatig in de slingerhut. Ook al zit het gazon vol met overheerlijke regenwurmen en rozenkevers, af en toe wat pitten doen het goed op het menu. Ook de vetbolletjes zijn nog in gebruik, dus ik laat het maar hangen. Een vogelrestaurant à la carte is het bij ons in de tuin. Mét wellness-faciliteiten, want die leuke betonnen schaal blijkt echt als vogelbad in gebruik te zijn bij familie Merel. Ze spetteren er geregeld op los, waarbij de gehele tafel onder het water komt te zitten. En ach, dat het tuinmeubilair iedere keer weer schoon moet omdat de dames en heren fladderaar nu eenmaal ook hun behoefte moeten doen… dat heb je er dan toch voor over?

foto door Kokakgold

Cadeautje

Er is weinig zo leuk als bloemen cadeau krijgen. Bloemen ruiken lekker, zijn mooi, ze leven, geven kleur fleur en geur aan je bestaan. Of dat nu bloemen voor buiten, voor binnen of op een plaatje zijn. Het is dan ook heel aangenaam om bloemen cadeau te geven. Misschien weet u het nog, ik heb een prachtig boek liggen. Het boek 'Bloemen' van Tricia Guild. En het was bedoeld om cadeau te geven; ik wist alleen nog niet aan wie. Maar nu heb ik een idee! Ik heb er de afgelopen week namelijk twee volgers bij gekregen en wat is dat ontzettend leuk. Mensen die zelf bloggen weten vast wel hoe dat voelt. Alle begin is moeilijk. Nou, ik ben in ieder geval heel blij. Dus heet ik hierbij mijn nieuwe volgers van harte welkom. Ik hoop dat jullie nog veel gezelschap krijgen. Dat verdient een bloemetje. En nu komt het: als ik 20 volgers heb, dan verloot ik het bloemenboek onder die volgers (nou ja, manlief doet niet mee). Ik heb geen flauw idee hoe lang dat gaat duren, maar ik ben geduldig. Ik hoop jullie ook.

De keukenkroon

Tijdens ons voorjaarsuitstapje naar Zeeland gingen we een dag naar Middelburg. De hoofdstad van Zeeland is echt schitterend en eigenlijk meer dan één bezoek waard, dus we gaan vast nog eens terug. We hebben er een stadswandeling gemaakt met de maritieme geschiedenis als thema en die wandeling gecombineerd met een lijstje adressen van leuke woonwinkels, dat ik had verzameld. Dat ging redelijk goed samen. Nou ja, we hadden natuurlijk veel te weinig tijd en moesten nog flink wat winkeltjes van de lijst schrappen. Dat was erg jammer, want het waren niet alleen stuk voor stuk leuke winkels, maar de winkeliers waren ook nog eens bijzonder aardig! Een speciale vermelding verdienen mevrouw Diesch van het boterbabbelaarwinkeltje en de verkoper in het wijnhuis, die ons boeiend vertelde over de geschiedenis van Middelburg. Maar het allerleukste vonden we Johanneke van de Keukenkroon aan de Rotterdamsekaai in Middelburg. Dit is een winkel gespecialiseerd in keukenbrocante. Kun je het geweldiger bedenken? Als ik een brocantewinkelwebsite bezoek ga ik  altijd als eerste naar de rubriek keuken en hier was alleen maar keukenbrocante! Heaven on earth! Ook manlief vond het bijzonder interessant allemaal en terwijl ik rondsnuffelde tussen al dat mooie oude en nieuwe (!) spul, raakte hij al snel met eigenares Johanneke aan de praat over koperen pannetjes. Rob heeft wat met koperen pannetjes en enige jaren geleden hebben we in Frankrijk dan ook onze eerste koperaankoop gedaan: een heuse Mauviel-sauspan. Dat koper heeft echter ook een nadeel: het moet gepoetst worden. En daar waren Rob en Johanneke dus over aan het praten. Johanneke had dé tip om het koper supersnel weer supershiny te maken: wc-eend! Nou niet zomaar dat spul over je koper gaan gooien, er hoort wel een gebruiksaanwijzing bij. En een demonstratie. Dus toen er verder geen klanten meer in de winkel waren, liepen Rob en ik achter Johanneke aan naar haar keuken waar haar Jack Russell-pups ons uitgebreid begroetten. Johanneke toverde een koperen pan tevoorschijn, een afwasteiltje, een stel keukenhandschoenen en de fles wc-eend (wel de classic-versie graag) en toog aan het werk. Het is echt waar: de koperen pan glom in no-time. Wat een tip! Weer thuis aangekomen heeft Rob het zelf geprobeerd en warempel, ons Mauvielletje glimt weer als een soap-ster. Wil je meer weten over de Keukenkroon? Kijk dan op de website: www.keukenkroon.nl. Trouwens, Johanneke kan ook enorm bevlogen vertellen over een andere passie van haar: Zeeuwse souvenirs. Maar dat verdient een apart blog…

 Rob aan de slag

 

Foto's van de keukenkroon 

Liefde op slot

Over de hele wereld gebeurt het. Verliefde koppeltjes bezegelen hun liefde door een hangslot aan een brug te hangen en vervolgens de sleutel in het water te gooien. Het gebruik bestaat al langer, maar is sinds het verschijnen van de Italiaanse roman ‘Ho Voglia de Te’ van Federico Moccia een heuse trend geworden. In die roman zweren de hoofdpersonen elkaar eeuwige trouw en hangen een slot aan de Milviobrug in Rome. Niet iedereen is blij met de hype, onder andere omdat het gigantische aantal hangsloten schade kan toebrengen aan brug of lantarens of zo. Maar ach, je bent jong en verliefd, dan denk je daar toch niet aan? Inmiddels zijn veel beroemde bruggen voorzien van honderden hangsloten. Zelf heb ik het fenomeen mogen aanschouwen in Riga. In een parkje vlak bij het Vrijheidsmonument was een brug voorzien van heel veel hangsloten. Mijn mannelijke medereizigers, veelal enkele decennia getrouwd, hadden hun ernstige bedenkingen bij het gebruik; vooral het opduiken van het sleuteltje als de liefde niet zo standvastig blijkt, hield hen erg bezig. Totdat één van hen de oplossing ontdekte: er hing een cijferslot aan de brug!

GreenGate

De leuke blog All Seasons heeft een fantastische give away actie. Met servies van GreenGate!!! Kijk, daar doe ik graag aan mee. Mijn verzameling GreenGate servies is nog maar net opgestart met een suiker- en melkkannetje, daar past nog wel wat bij. En al helemaal uit de serie Fay white of Fay blue! Ik zal even kijken of ik ook een linkje kan doen naar GreenGate zelf. Maar da's allemaal nog wat uitzoeken voor me. Hetzelfde geldt voor het linkje naar All Seasons zelf. Ik hoop dat het zo ook lukt. Wel even gaan kijken, hoor, de blog ziet er heel sfeervol uit en het is ook prettig om te lezen.  http://pjallseasons.blogspot.nl/2012/06/mooie-servies-van-greengate.html

Ode aan de pioen

Van het voorjaar worden veel mensen blij en het is mijn heilige overtuiging dat bloemen daar een rol in spelen. Bij mij wel. Na de krokussen, tulpen, narcissen enzovoort is het de beurt aan de pioenroos. De pioenroos: een exploderende wonderbol. Ik heb ze nog niet in de tuin (gelukkig de buuv wel), maar haal graag op de markt een paar exemplaren.

Pioenrozen of Paeonia kennen wel 1000 verschillende soorten. De grote bloemen van de pioenroos kunnen wit, geel, roze of rood zijn. De Pioenroos is een vaste plant, die vele jaren voor een bloemenpracht in de tuin kan zorgen. De verzorging is niet moeilijk en de bloemen kunnen ook goed als snijbloem gebruikt worden. Planten in potten is ook een mogelijkheid, maar vraagt dan wel de nodige verzorging.

Dat was de theorie, gejat van www.huis-en-tuin.infonu.nl, en nu de praktijk!

De etagère

Een van onze eerste brocante-aankopen in Frankrijk was de etagère. We waren in een klein brocantewinkeltje in Vercheny, ietsje voorbij Saillans en Espenel in de Drôme. De eigenares is van oorsprong Vlaamse, dus communicatie is makkelijk. Het was de eerste keer dat we bij Ellen en Theo op bezoek waren. Ellen is de zus van Rob en samen met Theo heeft ze een prachtig huis in de Drôme gekocht en opgeknapt. Nu zijn het schitterende gîtes, waarover ik in een apart blog meer zal vertellen. In ieder geval is dat brocantewinkeltje vlakbij en sindsdien proberen we er altijd een keer naar toe te gaan. De etagère pronkte in het midden van een tafel, tussen allerlei serviesgoed, glaswerk, bestek en ander spul. In Nederland waren etagères net in (het is al weer even geleden) en dan vooral de witte of crèmekleurige effen versies. Deze  etagère uit dat Franse winkeltje is niet effen, integendeel. De kitsch straalt er van  met die gouden randjes en die oubollige Napoleonplaatjes er op. Maar we vonden ‘m meteen geweldig en konden dan ook niet weggaan zonder het gevaarte. En we hadden gelijk. Sindsdien heeft de kitscherige etagère al meerdere keren dienst gedaan: met koekjes en chocolaatjes erop voor bij de koffie, met allerlei lekkernijen tijdens de high tea, met kerstballen en andere decoratie in december, met rauwkost op de gourmettafel en ga zo maar door. De combinatie wit met goud blijkt eigenlijk overal bij te passen. Van sommige brocantevondsten blijf je jaren plezier houden…J.

Pastellerig 3

 

Overal in de voormalige Sovjet-Unie schudden steden hun grauwsluier af en laten zich weer in alle glorie zien. Dat gaat natuurlijk niet zomaar, daar is heel wat restauratiewerk voor nodig. En heel wat potten verf. In de Baltische landen hebben ze kwistig gebruik gemaakt van potten verf in frisse kleurtjes: pastelkleurtjes, my favourites. Kerken, huizen en overheidsgebouwen kregen allemaal een nieuw jasje, misschien niet in de originele kleur die ze ooit hadden, maar wel een fraaie mix van perzikoranje, zachtrose, mintgroen, babyblauw, lichtgeel. Dat geldt zowel voor de traditionele houten huisjes in Trakaj (Litouwen) als de statige kerken in Vilnius of de eeuwenoude koopmanshuizen in Tallinn. Een wandeling door de Baltische steden is dan ook puur genieten, niet alleen van de architectuur, maar vooral ook van de kleurtjes.

 

Heuvel van kruisen

De heuvel van kruisen bij Siauliai in Noord-Litouwen: het is een bijzondere plek, daar twijfelt niemand over.  Verder zijn de meningen wat verdeeld, bij niet-Litouwers. Voor de Litouwers zelf is de kruisheuvel een magische plaats. Oorspronkelijk was de heuvel bedoeld als gedenkplaats voor gevallen rebellen, die streden tegen de Russische overheersing in de 19^e eeuw. Families konden de lichamen van de rebellen van de Novemberopstand (1830) niet vinden en plaatsten daarom symbolische kruisen op de heuvel, zo leert Wikipedia ons. In de loop der tijd werd de heuvel het symbool van de Litouwse trouw aan de eigen identiteit, met name tijdens de Russische overheersing in de 20^e eeuw. Steeds weer opnieuw gingen de Litouwers ’s nachts op pad om in het geheim de heuvel te bezoeken en een kruis te plaatsen. Lees bijvoorbeeld de blog van reisleider Bart van Mierlo op http://www.srcsocialmedia.nl/blogs/de-berg-der-kruisen/. Ondanks herhaalde pogingen van de Sovjets deze daad van verzet te breken, door middel van bulldozers die alle kruisen omver bulldozerden, bleven de Litouwers komen. Nu Litouwen weer onafhankelijk is, haalt niemand de kruisen meer weg en is het een katholiek bedevaartsoord geworden. Hoeveel kruisen er staan weet niemand, evenmin zal iemand een accurate schatting kunnen maken van het aantal rozenkransen. Sommige mensen vinden dat het nu een soort van katholiek pretpark is geworden. En ik? Ik vind de geschiedenis van de heuvel van kruisen indrukwekkend, en die kruisen en rozenkransen zijn gewoon mooi. Punt.

 

 

Bloemdruk

Het heeft natuurlijk niet lang geduurd, die tekst dat ik voorlopig mijn buik vol had van bloemen. Dat duurt nooit lang. De volgende dag al genoot ik weer van al die kleuren en vormen. En gisteren dus een blog over de stokrozen. Oh, ik hoop zo dat het gaat lukken met die zaadjes. Vandaag heb ik een prachtig boek gekocht: Bloemen van Tricia Guild. Echt schitterend, zowel de foto’s als de uitvoering. Mat papier, glanzend papier, transparant papier: fantastische vormgeving. Dat Tricia Guild van kleuren houdt en weet hoe ze dat moet presenteren, is natuurlijk bekend. Dat kan dus niet missen. Dit boek is een genot om te bekijken, inspiratie op te doen en vooral om heel erg vrolijk van te worden. Enne… om de prijs hoef je het niet te laten, bij de witte boekhandel was ie maar een tientje! Wat nog leuker is, is dat een tweede boek gratis is.  Genoeg keuze, maar dit was ‘by far’ het mooiste boek, dus ik heb gewoon nog één meegenomen! Ik weet nog niet wie, maar iemand gaat een leuk cadeau krijgen binnenkort. Om nog vrolijker van te worden!

Stokrozen

Tijdens een midweekvakantie liepen Rob en ik door Veere. Prachtig stadje met heel veel leuke winkeltjes. Opeens zie ik iets bij een muurtje en natuurlijk wil ik daar meer van weten. Het is een bakje met daarin mooie platte schelpen en kleine potjes met inhoud. Nieuwsgierig lees ik het bijbehorende bordje. Je kunt de schelpen kopen: ongeveer 5 stuks voor een euro. Ook de potjes zijn te koop. Er zitten stokrooszaadjes in! Kost een euro per potje. Je snapt het al, ik kon het niet laten en heb twee potjes meegenomen nadat ik 2 euro in het daarvoor bestemde busje deed. Daarmee heb ik de plaatselijke muziekvereniging (of zoiets) gesteund en mezelf aan stokrooszaadjes geholpen. Fantastisch dat zoiets kan. Binnenkort ga ik ze zaaien en nu maar hopen dat er ook echt bloemen uit komen. Stokrozen zijn zo mooi! Eigenlijk stom dat ik niet ook een zakje schelpen mee heb genomen…