Papa Merel heeft zojuist een bad genomen en wat gespetterd! |
Onze tuin blijkt een waar vogelparadijs, ondanks dat het ook
de favoriete hangout is van zo’n beetje alle buurtkatten. Vooral de klimop’wand’
is favoriet bij onze gevleugelde vrienden. En zo is het af en toe een gekwetter
van jewelste: merels, mussen, kool- en pimpelmeesjes en roodborstjes. En
wellicht nog andere soorten, maar die (her)ken ik niet. We zien vooral veel
mussen en koolmeesjes, maar er is ook een merelpaar dat in onze klimop broedt.
Dat weten we omdat papa Merel geregeld over het gazon hupst met de snavel vol
vette wormen. Laatst ook, toen ik in de tuin aan het planten was. En dan blijft
hij maar doorhupsen, want hij wil natuurlijk niet de locatie van het nest
verraden. Dus ik ben maar even naar binnen gegaan, zodat hij zijn kroost van wat voedsel kon voorzien.
In de winter hang ik trouw mijn vetbolletjes op voor al die
vogeltjes (van die lekkere vetbolletjes,
met insecten er in). Ook de
netjes met pinda’s of andere zaden doen het goed, of een appeltje. Een stukje
oud brood wordt bijzonder gewaardeerd, al moet ik de resten natuurlijk tijdig
weghalen. Aan de haak naast de terrasdeur hangt een vogelvoederhuisje. Die had
ik eens als cadeau voor een vriendin gekocht, maar het bezoek ging niet door,
dus hing ik het maar in eigen tuin op. Ik dacht zelf dat het meer een
decoratief houten ding was, want welke vogel wil er nu in zo’n slingerende hut
verblijven? Maar dat had ik mis, ze vliegen af en aan.
In de zomer hang ik mijn wespenvanger weer aan de haak, maar
voorlopig blijft het huisje hangen. Wat blijkt, ook in de lente fourageren mijn
musjes en merels regelmatig in de slingerhut. Ook al zit het gazon vol met
overheerlijke regenwurmen en rozenkevers, af en toe wat pitten doen het goed op
het menu. Ook de vetbolletjes zijn nog in gebruik, dus ik laat het maar hangen.
Een vogelrestaurant à la carte is het bij ons in de tuin. Mét
wellness-faciliteiten, want die leuke betonnen schaal blijkt echt als vogelbad in
gebruik te zijn bij familie Merel. Ze spetteren er geregeld op los, waarbij de
gehele tafel onder het water komt te zitten. En ach, dat het tuinmeubilair
iedere keer weer schoon moet omdat de dames en heren fladderaar nu eenmaal ook
hun behoefte moeten doen… dat heb je er dan toch voor over?
foto door Kokakgold |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.