Zoete verleiding

Met zo’n naam kan een fair al niet mislukken: het Festival van de Zoete Verleiding. Dit jaar voor de eerste keer: 3 dagen een feest van zoetheden. Dat betekent veel cupcakes en taarten, bakbenodigdheden, high tea, servies, kookboeken enzovoort. Wat een schitterende combi. Ik ga vooral voor de serviezen en keukenbrocante, maar wees eerlijk… je loopt die stands met die lekkernijen natuurlijk niet voorbij. Het festival is van woensdag tot vrijdag, dus eigenlijk niet voor mij weggelegd (want full time werkend), maar gelukkig gaan ze op de eerste dag tot 9 uur door! Dus manlief en ik rijden na het werk meteen naar het fraaie dorpje Sleen. Het festivalterrein is al van verre zichtbaar en het ziet er goed uit. Het is ook heel gezellig, ondanks de dreiging van regen (gelukkig zet het niet door). Het terrein is ontzettend leuk aangekleed. Zo hangen er in een boom allerlei koffiekopjes: staat oergezellig. De catering serveert de koffie/thee of soep in mooi servies en natuurlijk kun je er de prachtigste taartjes bij nemen. De standhouders hebben hun best gedaan en alles ziet er mooi uit. De terrasjes zijn met bistrostoeltjes en houten tafeltjes opgebouwd of bestaan uit strobalen met een plank erop als zitbank en oude kistjes met planken erop (en rood zeil met witte stippen) als tafel. En natuurlijk een bloemetje op ‘tafel’.

We raken aan de praat met Marianne Lambooy en haar dochter. Marianne versiert suikerklontjes! Het is echt precisiewerk, dat zie je er al aan af, maar Marianne kan er ook leuk over vertellen. Ze heeft allerlei thema’s, maar gelukkig vooral ook veel bloemen. Die blijven toch favoriet bij mij. De foto’s zijn helaas niet zo mooi geworden, maar ik heb een van de festivalwebsite gehaald om te laten zien hoe bijzonder die suikerklontjes zijn. Ware kunstwerkjes, al dan niet met (eetbaar) bladgoud! En natuurlijk moest ik ook wat van die fraaie klontjes mee naar huis. Iets verder staat een echtpaar met Wedgwoodservies. En niet zo maar Wedgwoodservies, maar serviesdelen in allerlei stijlen uit allerlei tijdperken. Ik kijk m’n ogen uit en wordt helemaal verliefd op een kan van het Mayfield-servies uit vroegere tijden. Wat een mooie vorm en wat een schitterend dessin. Die gaat mee naar huis, evenals een klein schoteltje. Blij blij! En we weten weer wat meer over het Wedgwoodservies; zelfs Rob vindt het boeiend. Iets verder staat een nougaterie! Echt, de lekkerste nougat! Allerlei smaken heeft de Fransman (uit Lyon) staan: cranberries, nutella, vijgen, koffie, bosbessen en ga zo maar door. Rob koopt een stuk bosbessennougat en poseert voor een foto (met nougathakmes).

We gaan weer verder. Ik blader wat door kookboeken, waaronder een Duitstalig exemplaar met allerlei recepten van gerechten aan het Weense hof! Ik snuffel bij de antieke bakvormen. Ik snuffel bij de nieuwe bakvormen. We verbazen ons over het Italiaanse keramiek: borden in reliëf met dessin van etenswaren, u kent het waarschijnlijk wel. Sommige zijn nog wel mooi ook, maar voor ons is het iets te prijzig. We proeven van megabramen. Ik verbaas me over de koekjesstempels. Ik ruik aan de schattige versgebakken appeltaartjes. Bij de brocantekramen blijft het genieten, en moeilijk kiezen. Toch maar weer een mini-spoelkommetje mee, met lieve bloemetjes er op.

Wat een ongelooflijk leuk festival!