Hot chocolates van de buuv

Ik heb maar een kleine 2 jaar in een rijtjeswoning in Westerbork gewoond, maar in die tijd wel drie verschillende buurvrouwen gehad. Naast de derde heb ik dan ook maar kort gewoond, maar we hebben nog heel lang contact gehad. Niet dat we de deur bij elkaar platliepen hoor, ik geloof dat we twee keer met elkaar koffie hebben gedronken. Nee, buuv had namelijk een winkeltje in Westerbork. Ik mag wel zeggen, een heel leuk winkeltje. Het was zo’n snuffelwinkeltje, op Engelse leest geschoeid. Met keramiek, serviesgoed, beeldjes, sieraden, decoratiedingetjes, mobiles, kandelaars, waxinelichthouders in alle soorten en maten en materialen en de allersnoezigste babykleertjes. Vooral rond kerst was het één groot feest: de hele winkel was uitbundig versierd en je kon er de allerleukste kerstversiering vinden. Je begrijpt, ik was er vaak te vinden.  En de buurvrouw herkende mij altijd. Ook al was ik een jaar niet geweest en had ik mijn haren geknipt, geverfd of gekruld: altijd kwam weer die lach op haar gezicht en die vraag ‘Hoe is het nu met je?’ Helaas is het winkeltje er niet meer, het kon niet meer uit en buuv moest stoppen.  Ook dat is al weer een paar jaar geleden. Wel jammer, ik mocht er altijd graag even snuffelen en niet alleen met kerst. Ik heb er menig outfitje voor mijn neefje gescoord, toen hij nog een baby was. Ook deze kan met mokken heb ik bij de buuv gescoord. Ze waren niet goedkoop, maar ik blijf ze mooi vinden. En iedere keer als ik ze zie, denk ik weer aan mijn leuke buurvrouw met haar vrolijke gezicht en dan vraag ik me even af hoe het nu met haar is.