Pagina's

maandag 28 januari 2013

Reservé

We hebben deze week alvast gereserveerd voor de zomervakantie. Op de planning staat sowieso een lang weekend Noord-Frankrijk met een landelijke vide grenier, maar natuurlijk gaan we ook weer een poosje naar ons vaste stekje in de Ardèche: Le Hameau de Burg. Daar waar we inmiddels al zo veel mooie herinneringen hebben, zoals vele vakanties en onze bruiloft in 2011. We maken ook altijd een of twee keer een uitstapje naar de Drôme, op bezoek bij schoonzus en zwager en hun honden in L'Ermitage de la Mure. In ieder geval moeten we er op tijd bij zijn met boeken, want wij zijn niet de enige die dol zijn op het dorpje van Kris en Angèle. De aanbetaling is gedaan, het contract getekend en op de post en het schattige huisje Bellevue is deze zomer twee weken ons domein. Om alvast in de stemming te komen even wat plaatjes van het vele emaillewerk dat zomaar overal in Burg te vinden is. Wil je meer zien van ons favo plekje? Kijk op de website.

 




 


vrijdag 25 januari 2013

Love Jamie

Foto van foto uit 'Jamie in 15 minuten'

Het zou natuurlijk best kunnen dat mensen hem vreselijk vinden, maar ik ben dol op Jamie Oliver. Met die jongensachtige nonchalance en zijn enthousiasme maakt hij de prachtigste gerechten en zoals hij dat presenteert krijg ik de neiging om dingen te eten die ik helemaal niet lust. Ik ben dan ook verslingerd geraakt aan de zender 24Kitchen die we sinds kort hebben. Jamie at Home, Jamie’s 15 Minute Meals: zelfs de herhalingen vind ik prachtig. En dat alles niet in de laatste plaats vanwege de fantastische styling van de programma’s.  Of hij nou in een moestuin kookt met een antiek draaispit voor het vlees of z’n aardappelschoteltje in een steenoven zet of z’n groenten grillt op een zelfgefabriceerde barbecue; het maakt hem niet uit en mij ook niet. Soms staat hij gewoon in een schuur met een keukentje er in (nou ja, zo lijkt het dan) of in een kant en klare keuken met allerlei interessante materialen en ingrediënten die dan ook weer allemaal in leuke potjes en pannetjes bewaard worden.  En dan, als hij zijn maaltje klaar heeft, moet het geserveerd worden… Daarvoor heeft Jamie (of zijn stylingteam, maar dan is de magie wat weg) een hele voorraad aan prachtig emaille, aardewerk, porselein en hout. Brocante wel te verstaan. De salades worden gewoon op een houten plank gesmeten, uit de oven verschijnt een mooie oude emaille braadslee met lekkers er in, of hij gebruikt een oude paëllapan of van dat  oude dikke aardewerk dat zo landelijk staat of een schaal met oud Frans dessin. Soms vergeet ik gewoon te luisteren naar wat hij zegt en vergaap ik me alleen maar aan al die prachtige spulletjes die Jamie gebruikt. Gelukkig hebben we een kookboek van Jamie om het na te lezen. En er volgen vast meer van die boeken. Geïnspireerd door de styling van Jamie heb ik een mooie oude schaal uit Peets winkeltje gebruikt voor mijn voorraadje groenten.


Boven: foto's van het boek  'Jamie in 15 minuten' 





woensdag 23 januari 2013

Boite de vin 7

Voor de zevende keer inmiddels heeft mijn wijnkistje een nieuwe inrichting. Ik merkte dat ik na de kerst de boel allemaal wat eenvoudig hield, met veel wit en frisse tinten. Dat is ook een beetje terug te zien in de boite, er zit zowaar een beetje turquoise in. Bovenop het kastje staan de Becherbecher en een spaarvarkentje (huwelijkscadeau!), ik had er even geen plaats voor in de woonkamer. Linksboven een wit vaasje met gedroogde hortensia, waar ik nog veel van heb, want ik kan maar geen afstand doen van die mooie blaadjesbollen. Daarnaast een allerliefst boekje over twee vogeltjes die elkaar hebben gevonden. Ik zou eigenlijk van iedere pagina een foto moeten nemen, want het is zo'n ontzettend schattig verhaal. Heb ik aan manlief gegeven, maar ik mocht het even terug voor de boite. Daarnaast twee minivaasjes. Ook leuk met een gerberaatje of roosje, maar nu even naturel. Aan de rechterkant heb ik een groepje gemaakt rond onze eigen Bartje. Naast hem liggen twee glasornamenten voor een kroonluchter, achter Bart een klein flesje waar een Frans siroopje in heeft gezeten (ook al een huwelijkscadeau) en rechts een mooi eenvoudig grijsblauw vaasje met twee kransjes van aventurijn split. Rechtsonder een lief hartje met mooie tekst en een (toch wel heel erg) nephortensia en linksonder twee tinnen potjes. Tin is een van mijn vele halfverzamelingen: ik vind de kleur zó bijzonder. Mijn vader hield er ook zo van.






zondag 20 januari 2013

Wie wat waarvoor 3

Het is al weer even geleden dat ik foto's plaatste van een mysterieus voorwerp uit de brocanterie van l'Ermitage de la Mure. Dus ik heb het fotootje er nog maar weer even bijgezocht. Wij dachten zelf dat het een gehaktmolentje was. Zus Ellen (van l'Ermitage de la Mure) houdt het op een soort pastamolentje, maar 100% zeker zijn we er niet van. Dus als er iemand is die het herkent, dan horen we het graag.

Tijd voor het volgende voorwerp, vooralsnog de laatste in de rij. Later dit jaar gaan we weer in de brocanterie kijken wat er nu weer allemaal van het Franse platteland gekomen is. Altijd weer feest! Dit voorwerp vind ik zelf het meest intrigerend; het is ook gewoon een heel leuk ding om te zien. Het bestaat uit losse delen; het ene deel kun je in het metalen 'kastje' plaatsen. Het kastje heeft dus een deurtje aan een kant, de andere kant is afgerond en aan de bovenkant zit een handgreep. En daar hoort dat metalen ding dat een beetje op een primus lijkt in (zie onderste foto). Waar werd het voor gebruikt?



maandag 14 januari 2013

Hot chocolates van de buuv


Ik heb maar een kleine 2 jaar in een rijtjeswoning in Westerbork gewoond, maar in die tijd wel drie verschillende buurvrouwen gehad. Naast de derde heb ik dan ook maar kort gewoond, maar we hebben nog heel lang contact gehad. Niet dat we de deur bij elkaar platliepen hoor, ik geloof dat we twee keer met elkaar koffie hebben gedronken. Nee, buuv had namelijk een winkeltje in Westerbork. Ik mag wel zeggen, een heel leuk winkeltje. Het was zo’n snuffelwinkeltje, op Engelse leest geschoeid. Met keramiek, serviesgoed, beeldjes, sieraden, decoratiedingetjes, mobiles, kandelaars, waxinelichthouders in alle soorten en maten en materialen en de allersnoezigste babykleertjes. Vooral rond kerst was het één groot feest: de hele winkel was uitbundig versierd en je kon er de allerleukste kerstversiering vinden. Je begrijpt, ik was er vaak te vinden.  En de buurvrouw herkende mij altijd. Ook al was ik een jaar niet geweest en had ik mijn haren geknipt, geverfd of gekruld: altijd kwam weer die lach op haar gezicht en die vraag ‘Hoe is het nu met je?’ Helaas is het winkeltje er niet meer, het kon niet meer uit en buuv moest stoppen.  Ook dat is al weer een paar jaar geleden. Wel jammer, ik mocht er altijd graag even snuffelen en niet alleen met kerst. Ik heb er menig outfitje voor mijn neefje gescoord, toen hij nog een baby was. Ook deze kan met mokken heb ik bij de buuv gescoord. Ze waren niet goedkoop, maar ik blijf ze mooi vinden. En iedere keer als ik ze zie, denk ik weer aan mijn leuke buurvrouw met haar vrolijke gezicht en dan vraag ik me even af hoe het nu met haar is.


woensdag 9 januari 2013

Bloemen voor ....

Het heeft even geduurd, maar ik mag eigenlijk het boek weggeven. "Bloemen" van Tricia Guild is voor één van mijn eerste 20 volgers en omdat manlief niet meedoet, heb ik nummer 21 ook meegenomen in de verloting. Alle namen op een briefje in een glazen pot en vervolgens is één de gelukkige.



En de winnaar is Petra van Thuis bij Peet! Van harte.

Ook voor mijn andere volgers geldt dat ik heel blij met jullie ben. En dat geldt natuurlijk ook voor de andere lezers. Heel erg bedankt en op naar de 50.

dinsdag 8 januari 2013

Jaaaaaaa!

Het is zover. Ik heb 20 volgers. Blij blij! Morgen ga ik het boek verloten.

maandag 7 januari 2013

Verzamelen


Ik heb een verzameltic. Dat heb ik al van kinds af aan en het is dan ook met de paplepel ingegoten door mijn vader. Mijn broer is nog veel erger dan ik en ook mijn zus kan er wat van. Zo hebben wij alledrie een aantal oude schoolplaten, verzamelen we diverse stripboeken en zijn er nog andere verzamelingen.  Mijn broer heeft de interessantste collectie (hij heeft er een eigen schatkamer voor, wat een weelde), mijn zus is heel selectief en weet precies wat ze wil en ik geloof dat ik de meest uiteenlopende verzamelingen heb. Mijn verzamelingen hebben echter een niet al te fraaie overeenkomst: ze zijn verre van compleet. Ik begin altijd erg enthousiast aan een nieuwe verzameling, maar dat betekent ook dat het verzamelen na een paar exemplaren stopt. Zo ben ik in het bezit van een aantal oude kwartetspelen, enkele chocoladevormen, een paar schattige oude autootjes, de al genoemde schoolplaten, boekenverzamelingen van enkele stuks over diverse onderwerpen, drie taartplateaus (ik mag er niet meer, want ze nemen zoveel ruimte in), een paar schilderijtjes met appels voor aan de keukenmuur (waar ze dus niet hangen), wat items tinnen voorwerpen, maar liefst 4 spuitflessen, een stuk of 20 lantaarntjes, een zak met bakelieten deurklinken (die mijn man niet mooi vindt), een tiental cremekleurige kannen en een kleine maar fijne collectie oude blikken. Dan heb ik het nog niet over bijvoorbeeld de postzegels, de gigantische sortering aan kerstballen (met als deelverzameling kerkjes) en natuurlijk mijn serviezen. Je zou bijna kunnen zeggen dat het enige dat ik niet verzamel geld is; dat gaat wat moeilijk samen. Maar ja, dan loop je tegen iets leuks aan op een rommelmarkt en je koopt het en je komt blij thuis en je geniet ervan en dan denk je… ik wil wel meer van dat spul. En zo ontstaan al die pseudoverzamelingen van mij dus.

spuitflessen: de complete verzameling ... so far

een beetje servies :-)

oogst van een middagje rommelmarkt Eelde, het kleintje is in gebruik als theeblikje

vrijdag 4 januari 2013

Opnieuw en oud

De foto's van de bolletjes gisteren waren niet zo goed gelukt, want het was al aardig donker toen ik ze maakte. Ik heb witte druifjes in een oude weckpot gezet en daar heb ik een nieuwe foto van gemaakt. Inmiddels is de rust wat wedergekeerd en de schrik is gezakt. We maken ons op voor de verjaardag van manlief volgende week.

In december ben ik een paar keer met mijn zus op pad geweest. We hebben de nodige fairs bezocht en zijn op brocantejacht geweest. Ze heeft net een nieuw huis en is leuk aan het inrichten. Zo had ze ook een hoekje gemaakt met een prachtig bijbeltje, zo'n exemplaar met fraai bewerkt slot. Ja, zegt ze, die is van opoe geweest. Met kerst liet ze me vol trots het kleinood zien. Onze moeder keek het allemaal met verbazing aan. 'Vind jij dat ook leuk?' vroeg ze. Mijn oogjes begonnen te glimmen. Ik ben misschien niet praktiserend gelovig, maar ik vind oude spullen van familie prachtig. Brocante is schitterend, maar brocante van je eigen familie is onbetaalbaar. Daar zitten herinneringen aan, misschien niet aan de spullen zelf, maar wel aan de eigenaars. Dus ja, dat vind ik ook leuk.

Afgelopen weekend kwam mijn moeder opeens met een stapel bijbeltjes en gezangenboeken op bezoek. Er was (nog) een bijbeltje van opoe, een bijbeltje dat mijn moeder zelf had gekregen, een bijbeltje van haar vader (mijn opa die ik nooit heb gekend, omdat hij heel jong is overleden) én een gezangenboekje van mijn oma. Ik mocht er twee van uitkiezen. Wat een ongelooflijk mooi cadeau is dat. Uiteindelijk heb ik gekozen voor het bijbeltje van opa en het boekje van oma, omdat die voor mijn gevoel bij elkaar horen. Het gezangenboekje zit nog in een doosje, dat inmiddels zwaar aan het verweren is, maar daardoor juist mooi. De prijs staat er nog op, ƒ 22,50. Dat moet een vermogen zijn geweest zo in de eerste helft van de 20e eeuw. Hoe dan ook, voor mij is het veel meer waard.