Trouwe volgers weten dat ik dol ben op kleine Franse dorpjes
én op vide-greniers. En dan vooral de combinatie: een vide-grenier in een klein
Frans dorpje. Dit jaar hebben we er twee bezocht. De eerste was in de Drôme, in
het dorpje Grâne om precies te zijn. Daar hebben ze alleen een vide-grenier op
een vijfde zondag in de maand,. Dat heb ik althans begrepen, maar ik kan het
mis hebben. Vorig jaar waren we er op de vijfde zondag in augustus en dit jaar
was er weer een vijfde zondag in augustus. Oui!
Manlief en ik hebben weer heerlijk een ochtendje
rondgestruind op de markt en genoten van alle spullen die van de ‘zolders’
gehaald waren. We hebben niet veel gekocht, alleen wat oude spelletjes, maar
een vide-grenier bezoeken is toch ook vooral mensen kijken. De verkopers, de
bezoekers, de mensen uit het dorp: het blijft genieten. Deze dame vonden we het
mooist!
Aan het einde van de vakantie stond de vide-grenier van
Anrosey op het programma. Ja, net als
vorig jaar (wat zijn we toch gewoontedieren). Dit keer hadden we twee
nachten geboekt, dat heet een vooruitziende blik. La Perle d’Anrosey (onze
chambre d’hôte) ligt aan de rand van het dorp, maar het dorp is zo klein, dat
je er met vijf minuten aan de andere kant uitloopt, als je een beetje doorstapt.
Wij zijn echter de hele dag in het dorp gebleven!
mooie en ontroerende voorstelling |
Ondanks dat het zo klein is, is de vide-grenier best
behoorlijk. Er staan heel wat ‘kramen’ en ieder plekje aan iedere straat is zo
ongeveer bezet. Als je een hele dag in het dorp bent, dan loop je er zo’n keer
of acht langs. En toch ontdek je steeds weer iets nieuws! We bezoeken het
tuigage-museumpje, ik bekijk de koffiepottenverzameling (zie eerdere blogpost)
en we zien de kunstwerken van de plaatselijke kunstenaars bij de speciale
tentoonstelling. Natuurlijk gaan we ook kijken bij het theater, waar onze
gastvrouw Ilja Tammen een voorstelling geeft. Ook al is het in het Frans, het
is goed te volgen. En prachtig!
Het is een plaatselijk gebruik dat er bij de lunch oesters
geserveerd worden! En dat lust manlief graag. Voor € 4,- krijgt hij maar liefst
5 oesters, een stukje stokbrood én een bekertje wijn! Ik ben er allergisch
voor, dus voor mij wordt het een broodje braadworst. Het uitgiftesysteem is
trouwens nog ingewikkelder dan in Melay: het duurt lang voordat ik mijn lunch
krijg, maar ach… dat mag de pret niet drukken. We raken aan de praat met wat
bewoners van Anrosey. De sfeer in dit dorpje is zo prettig, dat we ons er
helemaal thuis voelen. En op een dag als dit gaat het eigenlijk niet om de
spullen, maar om het saamhorigheidsgevoel, het dorpsgevoel. Als je de hele dag
op dit jaarlijkse feest blijft, dan hoor je er ook een beetje bij. We kunnen in
ieder geval doen alsof.