Top 5 Rijksmuseum

vergeet niet van het
gebouw te genieten

Het Rijksmuseum: huis van de Nachtwacht en onnoemelijk veel meer prachtige kunstwerken. Wat heet, ook het museum zelf is een kunstwerk, zowel het oorspronkelijke gebouw als de aanpassing aan de museale wensen van de 21e eeuw. Ik was er ooit geweest, meer dan 20 jaar geleden, en manlief nog nooit. Hoog tijd voor een uitgebreid bezoek en voor het extra hebben we een rondleiding genomen. Natuurlijk is zo'n uurtje onbegonnen werk in zo'n enorm museum, maar onze gids is er in geslaagd ons een goede algemene introductie te geven én hier en daar nog wat leuke interessante weetjes. Chapeau!

Wij hebben ruim 4 uur doorgebracht in het museum, een beetje dwalend door de eeuwen, zonder vaste route. Voor ons is dat wel een fijne manier. We sjouwen gewoon wat rond en blijven staan bij dat wat onze aandacht trekt. En dat hoeven echt niet de topstukken van het museum te zijn, al blijven die ook fantastisch om naar te kijken. Evenals de bezoekers trouwens.

 

Links het bekende plaatje: veel mensen met audio- en smartphones voor de Nachtwacht. 

Rechts een foto die ik in een minder druk bezocht deel van het museum maakte en die eigenlijk 

veel leuker is.  Het is een Japans meisje, een heel creatief modemeisje (ze had van alles in haar haar, 

waaronder heel passend een paar penselen), die foto's maakt van oude modeplaten.

Top 5

Ik heb een top 5 gemaakt van mijn favoriete kunstwerken van die dag. Heel persoonlijk, ik heb stukken gekozen die 'iets' met mij deden. Het ene stuk trok zo mijn aandacht dat ik alle prachtige werken er om heen niet meer zag (en daar zaten niet de minste namen tussen, zoals Van Gogh). Bij een ander kunstwerk was ik niet weg te slaan, omdat ik het zo boeiend vond. Soms gaat het om kleur of vorm, soms is iets gewoon intrigerend en soms is het iets anders wat je niet kunt definiëren. Voor mij is dat ook de essentie van kunst: je moet er iets bij voelen. Of het nu nieuwsgierigheid, verbazing, bewondering, melancholie, verdriet, blijheid of gewoon fascinatie is: als je er iets bij voelt, dan is het als kunst geslaagd. En het mooie is dat ieder kunstwerk bij ieder mens iets anders teweegbrengt.

In willekeurige volgorde zijn dit de 5 werken die mij het meest aanspraken (sorry melkmeisje, je was een goede zesde).

Ik heb geen flauw idee waarom deze dame mij zo trok. Misschien is het de onschuld die ze uitstraalt, het jonge prachtige gezichtje met toch een beetje een droevige blik, en dat tegen een sprankelende gouden achtergrond. In ieder geval viel dat kleine bordje onderin een vitrine mij direct op en in een ruimte met impressionisten (waar ik erg van houd) is dat toch bijzonder. Het aardewerk bord is gemaakt door Théodore Deck en beschilderd door Raphaël Collin. Parijs, omstreeks 1885.

foto van Rijksmuseum

 

Het enige werk uit de eregalerij in mijn top 5: Stilleven met kalkoenpastei van Pieter Claesz (1627). En ook nu kan ik niet echt zeggen waarom ik niet bij dit schilderij weg was te slaan, terwijl er zo veel minstens zo prachtige stillevens hangen. Was ik in eerste instantie vooral geboeid door de oesters en na de rondleiding door het bordje met zout en peper, na heel lang kijken bleek het toch vooral de linkerkant van het schilderij te zijn dat mij daar hield. Je zou zo een olijfje willen pakken, ware het niet dat dan het alarm van het Rijks af zou gaan. Maar let vooral op die tinnen kan. Ik zweer je, ik zou niet verbaasd zijn geweest als ik mijn eigen weerspiegeling (vrouw met fototoestel) in die kan had gezien. Sterker nog, ik was verbaasd dat ik het niet zag.

Waterkan met plant- en bloemmotieven. Dat is de officiële benaming van dit zilverwerk van Edward Chandler, gemaakt ongeveer 1874. Maar die naam gaat natuurlijk volledig voorbij aan de ster van dit werk, de sprinkhaan. De kan komt uit New York en men denkt dat het van Tiffany is. Hoe dan ook, deze kan heeft wat mij betreft alles in zich wat ik mooi vind. De vorm is strak en robuust, bijna landelijk. De hamerslag versterkt dat. Eigenlijk is het gewoon een heel stoere kan. Maar dan heb je die prachtige graveringen van bloemen en planten (en vlinders en een libelle), heel gedetailleerd en sierlijk. En die sierbanden langs het gladde oor. Dat vind ik dan weer leuk, zo'n glad oor met heel andere soort decoratie, alsof de kan halverwege door een andere kunstenaar overgenomen is. Maar de 'star of the show' is en blijft de sprinkhaan.
(foto van Rijksmuseum)

Manlief weet het al: als ik een schilderij of tekening erg mooi vind, dan zou het wel eens een Toorop kunnen zijn. Jan Toorop, om precies te zijn. Zo ook dit schilderij uit 1900. Ik herkende het eigenlijk nog niet eens direct als een Toorop (zo'n kenner ben ik nou ook weer niet), maar ik vond het meteen een prachtig schilderij. Vooral vanwege de kleuren en het 'sfeertje'; alsof je door een voile of vitrage naar het doek kijkt. Komt natuurlijk door al die stipjes, maar het geeft een mooi effect. Dit schilderij heet 'Portret van Marie Jeanette de Lange'. Zij was voorzitter van de Vereeniging van Verbetering van Vrouwenkleding. Ik bedoel maar.... alleen dat al vind ik geweldig. Ze heeft een serene uitstraling, zoals ze daar zit te lezen. (foto van Rijksmuseum)

Als toetje gooi ik er nog even een designklassieker tegenaan: de zigzagstoel. Het is een ontwerp van Gerrit Rietveld en gemaakt door Gerard van de Groenekan. Ik blijf me verbazen over veel ontwerpen uit de jaren 20 en 30; ze zijn zo ongelooflijk modern, zo vooruitstrevend. Kijk, nu vinden we die lijnen en strakke vormen heel gewoon, maar in die tijd... Nu zou de bekendste Rietveldstoel (de rood-blauwe) het echt niet redden tot mijn top 5, ook al is die nog weer veel eerder gemaakt dan deze en net zo innovatief. Wat mij in de zigzagstoel zo aanspreekt, is de eenvoud van het ontwerp en de eenvoud van het materiaal. Misschien is dat dan toch de brocanteliefhebber in mij: het hout met verkleuringen, die schroeven aan de voorkant. De strakke perfecte vorm alleen doet het niet voor mij, juist de combi met die imperfecties maken deze stoel tot een favoriet. Ik moet er trouwens niet aan denken dat ik er op moet zitten. Het ziet er niet erg comfortabel uit, maar misschien valt het mee. Ik kon het niet proberen, dat alarm van het Rijks...

Amsterdam

Afgelopen weekend waren manlief en ik in Amsterdam. Aanleiding voor het bezoek was een concert in de Melkweg (waarover een ander keertje meer), maar als je toch naar onze mooie hoofdstad gaat, dan kun je er net zo goed een nachtje en een dagje aan vastplakken. Nu is dat nachtje nog niet zo makkelijk als het lijkt, tenminste als je een bed & breakfast-adres zoekt. Het liefst wilden we een B&B aan een van de grachten, maar dat feest ging niet door. Ik zocht op de gespecialiseerde websites en vulde netjes één overnachting in op de juiste datum, waarna de beschikbare adressen tevoorschijn kwamen. Ik sloeg de accommodaties met een minimum van 2 nachten of meer over en benaderde de andere B&B's. De een na de ander liet mij weten toch geen plek te hebben; sommige meldden daar dan nog wel eerlijk bij dat ze alleen voor minimaal 2 nachten verhuren. Zucht!

Na 6 afwijzingen had ik de neiging om dan maar gewoon via booking.com een hotel te boeken, maar gelukkig besloot ik eerst nog een poging te wagen bij Parkzijde. Dat adres sprak mij meteen al erg aan, maar omdat het net wat verder van het centrum af lag was het niet de eerste keuze. Geloof me, vanaf nu is het dat wel. Wat een gastvrijheid. Het begon al met het mailcontact. Niks niet moeilijk doen over één overnachting, we zijn gewoon van harte welkom. Natuurlijk kunnen jullie je koffer al wat eerder brengen dan de officiële inchecktijd. Hebben jullie nog speciale wensen voor het ontbijt? Willen jullie nadere informatie? Ter plaatse werd dat gevoel nog versterkt: ons wacht een warm welkom. We overnachten in een ruime souterrain-kamer met serre en uitzicht op de tuin. Met de tram zitten we in no-time in het centrum en als we de straat oversteken lopen we het Oosterpark in. Zoek je een B&B in Amsterdam? Dan is Parkzijde absoluut een aanrader, klik hier voor de website. De positieve recensies en hoge waarderingen op Tripadvisor zijn meer dan verdiend.

B&B Parkzijde, foto van www.parkzijde.nl

Vanuit onze B&B gingen we het centrum in. Hoewel Amsterdam vreselijk veel te bieden heeft en ik nog een ellenlange wensenlijst heb, komt het er meestal op neer dat manlief en ik een beetje door de Jordaan slenteren. Genieten van de sfeer, de Amsterdamse plaatjes, de capriolen van de toeristen. Zo ook nu, na een drankje op een terras op het Leidseplein dwalen we gewoon wat langs de grachten. We moeten op tijd eten in verband met het concert, dus meer zit er op de eerste dag niet in. De volgende dag zijn we naar het Rijksmuseum geweest, maar daarover blog ik een andere keer. Hoe dan ook, of je nu gebouwen, kunst of mensen kijkt: Amsterdam is altijd fijn.

 

 

Verkoopstyling

Ons huis staat te koop! In een eerdere blogpost schreef ik al het hoe en waarom, maar nu is het eindelijk zover. Het zal niemand verbazen, maar je huis te koop zetten is al bijna net zo veel werk als verhuizen zelf. Tenminste, als je zoveel spulletjes hebt als wij.

Wat wil het geval? Het is tegenwoordig ‘in’ om het huis zo leeg mogelijk op de foto te krijgen. Want, zo vertellen zowel de styliste als de fotografe, je verkoopt het huis en niet je meubeltjes of je leuk gestylede hoekjes en brocante. Niks huiselijkheid, gewoon zo leeg en strak mogelijk. Laat die muren zien, laat die ramen zien, laat vooral de vloer en de ruimte zien. Functionele dingen mogen blijven staan, maar decoratieve frutsels zijn een no-go.

Eén ding is duidelijk: verkoopstyling is iets heel anders dan gewone styling. Samen met de verkoopstyliste ging ik alle kamers langs en maakten we een plan. Dat plan kwam er meestal op neer dat er zoveel mogelijk uit moest. Het was wel heel gezellig. We hebben lekker geboomd over leuke spullen, woonstijlen en trends. Voor het probleemgebied (ons kantoor) hebben we een plan B gemaakt: geen 360° foto, maar alleen een stilstaande foto vanuit één hoek. Daarmee konden we de boekenkasten (en vooral alles wat er in staat) laten zoals ze waren. Er was nog genoeg te ‘legen’.

Manlief leek het in eerste instantie wel wat, de boel een stuk leger. Het serviesgoed in de open kasten werd meer dan gehalveerd, diverse  groepjes spullen verdwenen en de hele woonkamer oogde rustiger. Maar toen zijn geliefde uilenfoto’s van de kant gingen, twee (!) banken de kamer uit moesten en er niets meer op de hoge kasten mocht staan, vond hij het niet leuk meer. En dan moest de boel nog schoon en opgeruimd ook. Ja, ook in de tuin.

Afijn, voordat de fotografe kwam hebben wij het heel druk gehad. En zelfs tijdens de fotosessie moesten we de handen uit de mouwen steken, want er moesten de nodige spullen van de ene naar de andere kant versleept. Dat konden we niet voorbereiden, omdat nu eenmaal bijna alle ruimtes op de foto moeten. Er waren een paar uitzonderingen: de garage, de inloopkast, een deel van de zolder en die ene kant van het kantoor. Die ruimtes stonden dan ook boordevol!

Gelukkig is alles mooi op de foto gekomen. Eerlijk gezegd herkennen we ons eigen huis nauwelijks! Maar hoewel het heel veel werk was (vooral ook het terugzetten van van alles J), was het ook wel leuk om te doen. Je kijkt weer op een andere manier naar je spullen. Bovendien is een groot deel van de spullen ingepakt blijven staan; dat scheelt straks weer. Het resultaat kun je op funda zien: klik hier.

er is een 3-zitsbank verdwenen

en hier mist de 2m lange klepbank

nieuw hoekje in de hal

En dit zijn dan wat originele verkoopfoto's. Dus niet door mij gemaakt.

Erffair Hellum

Voor het derde achtereenvolgende jaar was het fantastisch weer tijdens de brocante Erffair. Ieder jaar opnieuw is het een feestje op het erf van Sientje’s Dochter, een leuke brocantewinkel in het Groninger dorp Helllum waar trouwens meer van die leuke winkels te vinden zijn. Dit jaar ging ik weer met zuslief op pad. We vertrokken redelijk vroeg, want het beloofde warm te worden en de openingstijden waren er op aangepast.

Ik vind het altijd al een feest om naar het terrein van de fair toe te lopen, met de mooie huizen, schuurtjes en tuinen met stokrozen. Voordat we op de markt kwamen, hadden we al een brocantewinkel bezocht, waar ik een allersnoezigst knuffeleverzwijn tegenkwam. Maar we kwamen natuurlijk voor de fair. Bij de entree stond de ijscoman te wachten op wat komen ging, maar we zagen de brocante al, dus liepen eerst verder.

Wat maakt de erffair nu zo bijzonder? Als eerste de locatie: je dwaalt langs slingerpaadjes, door ‘gangen’ van kramen (nu zelfs met zonnedak!), over weides met brocante, door het bos met de vijver en langs gezellige terrasjes. En dan is er nog de winkel zelf. Daarnaast zie je op de erffair heel veel verschillende brocante. De liefhebbers van balletspitzen, paspoppen en bloemendozen komen aan hun trekken, maar ook de fans van industrieel of boerenbrocante vinden veel van hun gading. Dat allemaal in combinatie met bloemen! 

En omdat brocanteurs toevallig (?) ook nog eens geweldige stylisten zijn, maken ze geweldig gebruik van de ruimte. Dus langs die slingerpaadjes staan manden en stoere bakken met bloeiende bloemen, grote flessen, sierlijke wiegjes en nog veel meer fraai brocante.

Bij de toppers hoort wat mij betreft op iedere fair weer de kraam van Tineke (Tres Belle Brocante): heel inspirerend. Maar ook de kraam van Janneke en Sanne Boer is een plaatje! En Marieke van Baret Brocante had ’s ochtends de hele kraam heringericht in een compleet andere stijl: zeer geslaagd. Carlotte had een prachtig hoekje waar al dat mooie hout heel goed tot zijn recht kwam. More Brocante was er weer bij, Oud Wit, No Milk Today  en Rust n Dust. En dan noem ik een heleboel nog niet (sorry!). Oh, zou ik bijna nog de catering vergeten: zelfgemaakte taarten, lekkere soep en overheerlijk brood met pesto!

Het is misschien een eind rijden voor velen, maar als je dan toch eens naar het noorden gaat (weekendje in een mooie bed & breakfast, Room 17 in Assen bijvoorbeeld), plan het dan rond de Erffair. Zeer de moeite waard. Was je er bij dit jaar? Geniet nog even na met wat foto's. Was je er niet bij? Geniet dan mee met wat foto's.

 

 

 

                                                                                                                 zuslief was er bij

                                                             en deze dames waren er ook