Menu du jour

Als we in Frankrijk zijn, zoals nu, dan is er een Franse gewoonte die we vrijwel direct overnemen. Dat is de uitgebreide lunch. We dineren dus 's middags, om het in het Nederlands te zeggen. Of, zoals de ouderen zullen zeggen, we doen hetzelfde als de Nederlanders vroeger ook deden. In Frankrijk is het voor ons vooral een praktische keuze. In 'ons' dorpje is het café in de namiddag en vroege avond open en als we van het terras af komen, dan heb ik geen zin meer in koken. Bovendien is de Franse horeca ingericht op een lange lunch. De rest van het Franse leven ook trouwens. En wij doen vrolijk mee.

In de meeste Franse restaurantjes kun je kiezen tussen een plat du jour en een menu du jour. Het is een beetje afhankelijk van het restaurant welke van de twee het beste is. Dat verschilt namelijk nogal. Bij het ene restaurant is een plat du jour niet meer dan een kippenpoot met friet. Best smakelijk, maar als je groente wilt, moet je een 'entree' erbij nemen, want dan krijg je sla. In het andere restaurant eet je je buik helemaal vol

zomaar een terrasje in Valence

met een plat du jour. Voor het menu du jour geldt hetzelfde. Toen we in mei een menu bestelden hebben we de helft van de gangen overgeslagen: na het voorgerecht en de helft van de hoofdschotel zaten we helemaal vol. De restauranthouder schudde zijn hoofd en zei dat we de volgende keer maar een petit menu moesten nemen.

Dit jaar gingen we op zoek naar een adresje. Nu heeft onze navigatie een klein minpuntje: het wil iedere straat voor je opzoeken, maar zoiets als centrum of centre ville, daar wil ie niet aan. Dus meestal tikken we rue d'eglise of zo in en dan komt het wel goed. Niet bij dit plaatse: de rue de chapelle lag bovenop zo'n berg met supersmalle weggetjes waar je vooral niet op kunt draaien. Je kunt alleen maar doorrijden. En natuurlijk geen centre ville te bekennen, laat staan een restaurant. Wij reden dus maar door en belandden in zo'n slaperig plaatsje waar je er zo veel van hebt in Frankrijk. Je vraagt je af of er wel mensen wonen, maar er stonden wat plastic stoelen buiten, dus wij besloten daar te gaan eten. Een plat du jour hadden ze niet, maar wel een menu du jour voor  'onze euros'. Wij werden naar binnen gedirigeerd en zaten in zo'n treurig zaaltje, dat van lelijkheid mooi is (denk aan wanden met een glimmertje en een heks als decoratie). Vervolgens kregen we maar liefst 6 (!) gangen voor onze elf euro. Eerst paté met brood en sla, vervolgens een stuk quiche lorraine, daarna de hoofdschotel (hamburger met aardappelpuree), een kaasplankje, nog een roomijsje met chantilly en koffie na. De entourage is een belevenis op zich en krijg je er gratis bij. De wijn en het water trouwens ook.

Aan styling doen ze niet zo in Frankrijk. Het gaat om het eten, dus fancy stoeltjes of een hip tafelkleedje is er niet bij. Behalve dan in de stad, daar heb je wel leuke restaurantjes waar niet alleen het eten goed is, maar ook de aankleding. In Valence eten we graag bij Chez Grand Mère, waar een plat du jour voldoende is, maar een toetje ook de moeite waard. De waterfles wordt standaard op tafel gezet (daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren); bij Grand Mère zijn dat gewone lege wijnflessen. Maar dan wel mooie natuurlijk, en allemaal anders. Dit keer hadden we varkensvlees met een aardappeltaartje, mooi geserveerd op een simpel wit bord. De heerlijk zoete worteltjespuree werd geserveerd in een afgebladderde casserolle: model campingpannetje, maar dan wel weer zo leuk dat ik er acuut een wil hebben. En precies tot het juiste niveau de gebruikte look, dat spreekt voor zich. Veel verschillende kleurtjes ook (aan de andere tafeltjes werd ook een plat du jour gegeten). Als toetje nam manlief een fruitcocktail, dat dan weer teleurstellend in een saaie ijscoupe werd geserveerd. Mijn toetje echter was om verliefd op te worden. Een crème vanille met een koekje in een emaille potje. Ik zag om me heen ook de bekende bekers met hetzelfde dessert. Wat een feest!

Ja, laat ons maar lekker Frans lunchen. Of het nu in de stad is of in een slaperig dorpske, plezierig is het altijd. En 's avonds volstaat een stukje baguette met brie. Of zo.

let op het groene pannetje :-)

heerlijk sfeertje Chez Grand Mère