Pastelkoopjes

Iedere week loop ik wel een keer binnen bij Sostrene Grene, een van de leukste winkels van Groningen (op de Grote Markt). Ze hebben een wisselende collectie en het is iedere keer maar de vraag of iets terugkomt. Inmiddels weet ik uit ervaring: direct kopen als je iets leuks ziet! Zo gingen deze week de rolletjes stoftape bijzonder snel. Ik denk dat ze nu wel op zijn, maar gelukkig heb ik een paar rolletjes met pastelkleurtjes gescoord. Ze passen heel leuk bij de pastelkleurige vaasjes... ja, ook van de gezusters Grene. Als liefhebber van pastel moest ik meteen wat mee naar huis. Ik heb een rose, mintgroen en zachtblauw exemplaar, maar er waren ook lila en iets donkerder blauwe. En ze hebben ook nog een ander modelletje in de aanbieding, met bolletjesreliëf. Wat gipskruid er in en klaar is Koos. O ja, voor het geld hoef je het niet te laten bij de gezusters: de vaasjes kosten € 1,28 per stuk en de taperolletjes minder.

zo leuk, die tape van stof

mooie kleuren

Brummels

Het gaat bijzonder goed met onze brummels, wat Drents is voor bramen. Ik had eerder dit jaar al verteld dat er heel veel bramen aan onze struiken zitten. Inmiddels zijn ze bijna allemaal rood, met hier en daar nog een wat groenig trosje, maar ook al mooie donkerblauwe exemplaren. De eerste pluk is vorige week geweest; mijn moeder was erg blij met haar bakje brummels. Dit weekend begint het serieuzere werk: jam en sap maken. En misschien nog wel een heuse bramentaart... maar daar hebben we nog niet genoeg voor, vrees ik.

mooi rood

en vooral veel rood

zo vind ik ze prachtig...

Buffet en buvette

De organisatie van de vide-grenier in Melay is een serieuze zaak, zo bleek. Er is een heuse stichting voor opgericht met een bestuur van maar liefst 12 man/vrouw! Persoonlijk lijkt me dat niet zo efficiënt vergaderen, maar ik ben Nederlandse en niet bekend met de Franse gebruiken op dat vlak. Toch kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat er heel wat rap Frans aan te pas gekomen is voordat alles rond was. Gelukkig was er vorig jaar al de nodige ervaring opgedaan, onder andere met het systeem van de catering.

Onze gastheer en –vrouw van Chateau Melay waren verantwoordelijk voor de drankjes: de buvette. Na een hoop geklier met babybadjes vol koud water vorig jaar, was iemand dit jaar op het idee gekomen om een melktank neer te zetten als koelkast. Fantastisch idee, zo gezegd zo gedaan. Tot het moment dat de chef catering (een fantastische vrouw genaamd Valérie) even kwam kijken. De tank stond verkeerd en moest zo’n 10 cm verplaatst worden. Het vergde 1 minuut per centimeter om Valérie te laten erkennen dat het beter was de tank te laten staan. Vandaar dus ook dat ik zo mijn eigen ideeën had over de vergaderingen van het bestuur… De drankjes bleven lekker koel in de tank en de betaling was heerlijk duidelijk: gewoon ter plaatse afrekenen. Het eerste biertje is om vijf voor negen getapt, heb ik zelf geconstateerd.

Heel anders ging dat met de etenswaren. De barbecues (enorme halve vaten) stonden al het hele weekend onder het afdak te wachten op het feest. ’s Ochtends om half 7 stonden ze al in brand, hoewel de eerste worstjes pas veel later tevoorschijn kwamen. Wat ook al klaar stond voor zevenen, zagen wij vanuit onze kamer boven het feestgedruis, waren de taarten. Nog keurig afgedekt met theedoeken, folie en andere zaken lonkten ze me naar beneden. Twee grote tafels vol met zelfgemaakte taarten: ik vond het geweldig! Er waren allerlei quiches in verschillende vormen en met geheimgebleven recepten. Zelf was ik helemaal in de ban van de afdeling patisserie met wel 20 verschillende taarten: alle Franse dames hadden hun specialiteit gemaakt, denk ik. Ik weet niet of er lang vergaderd is over wie wat nu zou maken, maar het is alle moeite waard geweest. Er waren diverse chocoladetaarten, gembercake, sinaasappel- en appeltaart, taarten met kersen, bosbessen, rabarber, ananas, peer en nog veel meer. Ik had ze graag allemaal willen proeven, maar ze verkochten geen ministukjes. De chocopunt die ik heb genomen was echter heerlijk en dat gold ook voor de kersentaart van manlief, al moest ie de pitjes wel ergens kwijt. Aan het einde van de vide-grenier mochten de gasten van het chateau de overblijfselen opeten. De gembercake was zelfs na een dag in de buitenlucht nog uitstekend van smaak.

Dit zagen we 's ochtends vanuit ons slaapkamerraam...

Het systeem is als volgt: aan de zijkant van het chateau staat een tafeltje met een geldkistje, parasol, twee bestuursleden (of vrijwilligers) en een bord met info. Op het bord kun je lezen welke versnaperingen verkrijgbaar zijn. Let wel, je ziet dus niks, want het buffet is achter het chateau. Je ziet dus niet de enorme keuze aan taarten en quiches en er zullen vele argeloze gasten (vooral Nederlanders) zijn geweest die simpelweg een sandwich met ham of kaas hebben besteld en betaald, om er later achter te komen wat er nog meer was… Maar goed, bij de tafel maak je een keuze uit het type versnapering dat je wilt, bijvoorbeeld een sandwich, patisserie, barbecueschotel klein of barbecueschotel groot. Dan krijg je een ticket met het bij de categorie passende kleurtje, waar vervolgens op geschreven wordt wat je nu precies besteld hebt. Er schijnt een halve vergadering voor nodig te zijn geweest om te bepalen welk kleurtje voor  welke categorie geschikt is. Het moet een bijzonder goed werkend systeem zijn, getuige het feit dat er complimenten voor waren gegeven vorig jaar. Persoonlijk vond ik het vooral heel erg boeiend.

Wat ik van de organisatie van het buffet en de buvette gezien heb, was interessant en bewonderenswaardig. Chef catering Valérie had alles goed in de hand; iedereen wist wat hij/zij te doen had en volgens mij liep alles op rolletjes. Wij konden vooral toekijken en genieten van al dat lekkers. En alle bezoekers en gasten observeren.  Ook dat was een feestje.

keuze aan quiches

ananastaart

chocola, sinaasappel, kersen, gember, appel, enzovoort

even een momentje rust voor kasteelvrouwe Marcia

gezellig terras in de tuin

Vide-grenier

De reden dat wij naar Frankrijk gingen vorig weekend was een vide-grenier. Nu worden er zolderopruimingen in ieder Frans dorpje gehouden en is dat niet zo bijzonder natuurlijk, maar deze in Melay vonden wij wel bijzonder. Het is de tweede keer dat de markt gehouden is. Volgens de ‘overlevering’ vond de bevolking van Melay het zo prettig dat het chateau weer was opgeknapt en werd bewoond, dat ze  daarom een vide-grenier organiseerden rond het kasteel. In 2012 dus voor het eerst. En het was een groot succes. Manlief en ik vonden dat zo’n mooi verhaal dat we zelf bij de tweede editie wilden zijn. We boekten ruim van tevoren onze kamer en gingen dus een weekend naar Frankrijk voor een rommelmarkt. Ja, je bent francofiele brocanteliefhebber of niet. De vide-grenier was op zondag gepland, maar toen wij vrijdag aankwamen was het al een drukte van belang. De parkeerplaats van het chateau stond vol Franse auto’s van dorpsbewoners en bestuursleden en in de tuin stonden allemaal tafels en stoelen en de tenten waren verplaatst. Over de organisatie van de markt vertel ik in een volgend blog meer. Laat ik hier volstaan met te zeggen dat op zaterdag de straten voor en om het chateau voorzien waren van fluorescerend oranje verf, waarmee de plaatsen voor de vide-grenier waren aangegeven.

opbouw om 7 uur 's ochtends

let ook op de oranje verf :-)

Zondagochtend zou het al zo rond 6 uur beginnen, zo werden we gewaarschuwd. Nu was onze kamer aan de achterkant.  We merkten niets van de rommelmarktactie, maar de barbecues onder ons raam stonden om half 7 al lekker in de hens. Tegen zeven uur liepen manlief en ik al door de straten van Melay om te kijken naar de opbouw van alle kraampjes vol spullen. Om kwart over 7 hadden we onze eerste aankoop gedaan: een emaille kan. Toch viel het wel mee met de drukte. Nog lang niet alle kramen werden zo vroeg opgebouwd en ook was er nog niet veel winkelend publiek. Dus wij gingen eerst wat ontbijten. Zo tegen 9 uur gingen we opnieuw op pad en hebben we alle kramen en waren goed bekeken. Zoals het een echte vide-grenier betaamt, was er een hoog Moulinex- en Fischer Price-gehalte. Nou ja, met dat speelgoed viel het wel mee, maar huishoudelijke apparaten van enkele decennia oud waren volop verkrijgbaar. Manlief viel bijna voor een spuuglelijke set van potjes, afkomstig uit Nederland (!). Ze waren wel meer dan 60 jaar oud en bijzonder, maar spuuglelijk blijft spuuglelijk (is mijn bescheiden mening).

het chateau

Er waren veel Nederlanders, zowel onder de bezoekers als de standhouders. Het aanbod viel me ook  niet tegen, al blijft het wel een vide-grenier en geen brocantemarkt. We hebben wat spotgoedkope bankjes laten staan (stomstomstom), maar ik heb wel een schattig mintgroen kannetje, een lichtgele theepot (Engels, ik geef het toe) en een klein spiegeltje gescoord. En aan het einde van de dag ook nog wat bakvormen! Ik ging een half uur later nog terug om nog meer te halen, maar toen was de boel helaas al ingepakt. Al met al was het een heel gezellige vide-grenier met mooie en minder mooie spullen, leuke en helaas ook minder leuke prijsjes, heerlijk weer en een prachtige locatie. Manlief heeft bij het hoekje lokale producten nog een mooi flesje wijn gekocht  en we hebben ons prima vermaakt in de tuin achter het kasteel met het bestuderen van mensen. Hier was namelijk het buffet ingericht, maar daarover later meer….

erg blij met de aankopen

Haute-Marne

het kerkje van Melay

We zijn een lang weekend naar Frankrijk geweest. Het lijkt een beetje gekkenwerk zo vanuit Drenthe in vier dagen op en neer, maar toch was het de moeite waard. We logeerden opnieuw in Chateau Melay, waar ik vorig jaar een blog over schreef (klik hier). Simon en Marcia onthaalden ons ook dit jaar weer gastvrij en het was heel erg gezellig met de andere gasten van de chambre d'hôte. Het dorpje Melay ligt op de grens van de Haute-Marne en de Vogezen. Dichtstbijzijnde wat bekendere plaats is Bourbonne-les-Bains, een kuuroord, ongeveer een half uurtje van de snelweg. Het is een prachtig overnachtingsadres voor onderweg óf verblijfplaats voor meerdere nachten, zoals wij nu deden. Er is voldoende te beleven in de Haute-Marne. En ook in de Vogezen trouwens. Er zijn veel dorpjes in de omgeving die zich gespecialiseerd hebben in ambachten, zoals het glasblazen, het mandenvlechten en de vervaardiging van messen, scharen en chirurgische instrumenten. In het plaatsje Nogent is een messenmuseum gevestigd met een boeiende collectie.

fontein in Nogent

prachtige schaartjes

Het gebied zelf is wat heuvelachtig en vooral landelijk. Er is veel veeteelt en akkerbouw. Je ziet runderen in allerlei kleuren, waaronder die mooie koperkleurige en die gezellige beige koeien, maar ook roodbont en de ons bekendere zwart-wit soorten. Hier en daar zie je paarden, of geitjes, wat schapen enzovoort. Ook het kleine wild ontbreekt niet, we zagen heel wat konijnen en hazen. En roofvogels! Het gebied is erg groen: weiden, houtwallen, bossen, stukken land met allerlei bloemen en struiken. Daartussen de slaperige Franse dorpjes, soms fraai versierd met bijzonder vormgegeven lantaarnpalen, soms juist vervallen. Typerend voor de streek zijn de uitgesneden hartjes in de schuurdeuren. Ik vind die hartjes zo schattig en eigenlijk zo niet-passen bij het harde boerenleven. Toch is het authentiek hier. Ook in Melay vind je veel van die hartjes. Melay is een oud wijndorp, dat helaas wat in verval raakte toen de wijnbouw teloorging. De bevolking halveerde in 50 jaar en er staan dan ook vele panden leeg. Inmiddels zijn er al heel wat Nederlanders die een huisje hebben gekocht in het dorp, vertelde ons een makelaar. Met de lage prijzen is dat heel verlokkelijk... Wij houden het voorlopig maar bij incidentele bezoeken aan het chateau.

zomaar langs de weg

mooi hek

heel veel koeien

Nog wat verjaardagspret

Mijn verjaardag is al bijna weer 2 weken geleden, maar ik geniet er nog steeds van na. De dagen ervoor hadden manlief en ik heel wat uurtjes in de keuken doorgebracht om een koud buffet in elkaar te draaien. Dat is uitstekend gelukt (ondanks de hitte) en met wat mooie schalen en kleine krijtbordjes van Sostrene Grene was het ook nog leuk om naar te kijken. Nou ja ... tot het moment van aanvallen dan. Een paar fotootjes.

 

 


Een hele leuke verrassing was het cadeau van mijn zusje. Ze had dat bekokstoofd met Marieke van Baret Brocante. Ik had iets moois gezien op de facebookpagina en dat geliked: een prachtig duo metalen rekken. Ze hebben waarschijnlijk op een deur of raam gezeten, maar ik vind ze vooral mooi omdat het twee bij elkaar passende zijn. Toen zuslief bij Baret kwam om een cadeau voor me te halen, liet Marieke die set zien. Zuslief kocht het bovenste deel voor me. Ik was echt heel erg blij verrast. Stiekem had ik wel gedacht (en gehoopt) dat ze misschien naar Baret zou gaan voor wat leuks, maar ik had nooit verwacht dat ze met dit stuk aan zou komen zetten. Ja, toen wilde ik het tweede deel ook hebben natuurlijk. Marieke heeft 'm voor me gereserveerd en met het geld dat ik van mijn moeder kreeg kocht ik het grote stuk erbij. En nu hangen ze mooi in de gang. Als je binnenkomt, zie je ze meteen. Het is niet de meest fotogenieke plek van het huis, want ik kreeg de prachtige groenblauwe kleur niet op de foto. Maar van de vorm kan ik ook al genoeg genieten.

Gewonnen!

Vorig weekend kreeg ik een ontzettend leuk bericht. Ik had meegedaan met een facebookactie van Vip de Roos en wat denk je... ik heb gewonnen. Nu is het sowieso al leuk om iets te winnen, maar als je zo'n mooie set kaarten van Vip de Roos krijgt word je extra blij! Ik wel in ieder geval. Ik heb dus een enorme smiley teruggestuurd en mijn adres gegeven. Na een paar dagen lag het pakje op de deurmat. Het zijn zulke leuke kaarten. Kijk zelf maar. En als je meer van Vip de Roos wilt zien, kijk dan eens op haar blog 'Een sneller kloppend hart'. Of op facebook, of pinterest...