Xenos

Als liefhebber van brocante en de landelijke stijl heb ik natuurlijk een voorkeur voor rommelmarkten (of liever vide-greniers, want dan ben ik in Frankrijk), kringloopwinkels en brocante- en curiosawinkels. Maar ik vind het zogenaamde ‘nieuw-brocante’ ook heel mooi. De bekende merken hebben een prachtig aanbod aan servies, kleinmeubelen, textiel en decoratie. Denk aan JDL, Bastion, Clayre & Eef, Riverdale, HK Living, Rivièra Maison, PTMD, Stapelgoed, GreenGate, Comptoir de Famille enzovoort. Heb je even wat minder te besteden, dan kun je ook terecht bij de ‘gewone’ winkelketens. Dan heb ik het over tuincentra, maar ook over de Hema, V&D, Ikea, Kwantum, Leen Bakker, van die budgetwinkels, zelfs de Action en natuurlijk de Xenos. Ik kan me nog herinneren dat de eerste Xenoswinkel in Emmen geopend werd. Dat was echt avontuurlijk winkelen met veel riet, rotan en rijstpapieren lampen: voor een tiener gaat een wereld open. Ook nu nog kom ik er graag, met name natuurlijk door het bijzonder vriendelijke prijsniveau. Bij de Xenos kun je eens gek doen en een apart dessin of kleurtje kopen en als je er zat van bent kun je het weer wegdoen (uiteraard naar de kringloop- of weggeefwinkel). Er zit echter ook een maar aan de Xenos: het voordeel is meteen het nadeel, zullen we maar zeggen. Want waar je bij de Xenos goedkoop mee kunt doen aan trends, zo word je af en toe ook pijnlijk met de imitaties geconfronteerd. Zo was ik ooit heel blij met de aankoop van 6 prachtige dinerborden met gegolfde rand en een kroontje in reliëf. Gekocht bij Lifestyle, ook een schitterende winkel maar wel wat duurder dan de Xenos. En ja hoor, niet lang daarna ligt het hele servies te pronken in de stellingen van de Xenos. Nu kan ik me met de gedachte troosten dat mijn borden van een betere kwaliteit zijn (daar ga ik dan maar even van uit), maar je baalt gewoon als een stekker als iemand vraagt of je ze van de Xenos hebt.

Het kan nog erger. Jaren geleden was ik met manlief, schoonzus en zwager in Avignon. Lekker dwalen en genieten van de sfeer en shoppen natuurlijk. Komen we in een steegje een leuk winkeltje tegen met kleding, sieraden, servies, glaswerk en meer decoratiespul. Het was een bijzonder winkeltje, want door een deurtje kwam je in een gedeelte met allemaal westernkleding, boots en hoeden. Wat een combi. In ieder geval zagen wij daar een kan staan met zes glazen op voet. Ik zag het zo voor me, die kan met een lekker siroopje en ijsblokjes op tafel en de glazen gevuld. De kan en glazen waren van dik glas met allemaal bijtjes in reliëf. De set heette dan ook ‘abeille’.  Helemaal blij met de aankoop togen wij weer naar Nederland. En ja hoor, misschien heeft u ze al eens gezien… een jaar later waren precies dezelfde kan en de glazen op voet bij de Xenos verkrijgbaar. Ik geloof niet eens dat deze versie zoveel goedkoper is, maar ja… als ik nu aankom met het waargebeurde verhaal dat ik die heb gekocht in een winkeltje in Avignon, lacht iedereen me uit. Aan de andere kant, de Xenos heeft er ook nog glazen bij zonder voet. Die zijn ook leuk…

Dit is 'm dan. Bekend?

Hier loop ik in Avignon; in de tas zitten de kan en glazen.

P.S. Kijk ik weer eens op de fantastische blog van de Amerikaanse Becky (Buckets of Burlap), zie ik toch precies dezelfde borden met kroontjes in een productie… en later nog een keer in een van haar blogs. Hebben ze in de Verenigde Staten dan ook een Xenos? In ieder geval levert wat snuffelen een Amerikaanse webshop op, waar ‘mijn’ borden gewoon te bestellen zijn: