Vide-greniers

Trouwe volgers weten dat ik dol ben op kleine Franse dorpjes én op vide-greniers. En dan vooral de combinatie: een vide-grenier in een klein Frans dorpje. Dit jaar hebben we er twee bezocht. De eerste was in de Drôme, in het dorpje Grâne om precies te zijn. Daar hebben ze alleen een vide-grenier op een vijfde zondag in de maand,. Dat heb ik althans begrepen, maar ik kan het mis hebben. Vorig jaar waren we er op de vijfde zondag in augustus en dit jaar was er weer een vijfde zondag in augustus. Oui!

Manlief en ik hebben weer heerlijk een ochtendje rondgestruind op de markt en genoten van alle spullen die van de ‘zolders’ gehaald waren. We hebben niet veel gekocht, alleen wat oude spelletjes, maar een vide-grenier bezoeken is toch ook vooral mensen kijken. De verkopers, de bezoekers, de mensen uit het dorp: het blijft genieten. Deze dame vonden we het mooist!

Aan het einde van de vakantie stond de vide-grenier van Anrosey op het programma. Ja, net als  vorig jaar (wat zijn we toch gewoontedieren). Dit keer hadden we twee nachten geboekt, dat heet een vooruitziende blik. La Perle d’Anrosey (onze chambre d’hôte) ligt aan de rand van het dorp, maar het dorp is zo klein, dat je er met vijf minuten aan de andere kant uitloopt, als je een beetje doorstapt. Wij zijn echter de hele dag in het dorp gebleven!

mooie en ontroerende voorstelling

Ondanks dat het zo klein is, is de vide-grenier best behoorlijk. Er staan heel wat ‘kramen’ en ieder plekje aan iedere straat is zo ongeveer bezet. Als je een hele dag in het dorp bent, dan loop je er zo’n keer of acht langs. En toch ontdek je steeds weer iets nieuws! We bezoeken het tuigage-museumpje, ik bekijk de koffiepottenverzameling (zie eerdere blogpost) en we zien de kunstwerken van de plaatselijke kunstenaars bij de speciale tentoonstelling. Natuurlijk gaan we ook kijken bij het theater, waar onze gastvrouw Ilja Tammen een voorstelling geeft. Ook al is het in het Frans, het is goed te volgen. En prachtig!

Het is een plaatselijk gebruik dat er bij de lunch oesters geserveerd worden! En dat lust manlief graag. Voor € 4,- krijgt hij maar liefst 5 oesters, een stukje stokbrood én een bekertje wijn! Ik ben er allergisch voor, dus voor mij wordt het een broodje braadworst. Het uitgiftesysteem is trouwens nog ingewikkelder dan in Melay: het duurt lang voordat ik mijn lunch krijg, maar ach… dat mag de pret niet drukken. We raken aan de praat met wat bewoners van Anrosey. De sfeer in dit dorpje is zo prettig, dat we ons er helemaal thuis voelen. En op een dag als dit gaat het eigenlijk niet om de spullen, maar om het saamhorigheidsgevoel, het dorpsgevoel. Als je de hele dag op dit jaarlijkse feest blijft, dan hoor je er ook een beetje bij. We kunnen in ieder geval doen alsof.