't Schuurtje vol brocante

Miranda van ’t Schuurtje had open huis, of eigenlijk moet ik ‘open schuur’ zeggen. Op de vrijdagavond voor pinksteren was het brocanteschuurtje geopend voor genodigden en geïnteresseerden. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen.  En zus ook niet. Dus we rijden gezellig samen naar Ommen, waar het al gezellig druk is in de tuin van Miranda.

Toen ik net begon met bloggen ontdekte ik al snel de blog en de webshop van Miranda: ’t Schuurtje. Nu de blog niet meer actief is, volg ik de facebookpagina met leuke foto’s en mooi brocante. Het is vooral klein en ‘mijn’ brocante: servies, letterbakken, oud speelgoed, blikken enzovoort. Daarnaast heeft Miranda een goed gevoel voor styling en is ze heel creatief. Een stapeltje oude boekjes krijgt een omslagje van kraftpapier met een kanten doilie, een stoer touwtje en een bedeltje. Om maar eens een voorbeeld te geven. En rond kerst kun je de leukste zelfgemaakte decoraties kopen, zoals ronde waaiers van muziekpapier met een victoriaans plaatje. Get the picture?

Vandaag gaat het echter om de brocante. Kerst is nog ver weg, het is zalig weer, we kunnen lekker  buiten zitten met een heerlijk kopje koffie en wat lekkers. Ook in de tuin is het genieten van brocante: zinken bakken en teilen met mooie witte bloemetjes, een verzameling emaille vergieten aan de schutting. In en om het schuurtje vinden we heel veel van al die leuke brocante spullen. Miranda heeft het schuurtje aangekleed met een bloembehangetje, stoere lampen, oud meubilair en planken om alles te showen.

Het is nog heel lastig kiezen uit al dat moois. Neem ik nog wat van die leuke fietsplaatjes mee, die in allerlei kleuren en vormen verkrijgbaar zijn en het zo leuk doen op cadeautjes? Of van die reclamekaartjes die ik in m’n zelfgemaakte boekjes kan doen? Of ga ik voor dat enorm schattige witte nachtkastje? Of het rode lage bankje? Ook de planken met blikken zijn erg aanlokkelijk, evenals de grote bak met lijstjes of (zoals altijd) de bakvormen. Uiteindelijk blijken zus en ik vanavond voor servies te kiezen. Zus koopt 2 ovale schaaltjes met bloemetjes en een witte Regout-schaal. Ook ik kies voor Regout: een grote lichtgele schaal en een kleinere witte. Nog een sauskommetje erbij. En ja, toch maar wat fietsplaatjes.

Ik vond het bijzonder gezellig en de ‘winkel’ zeer de moeite waard. Wil je ook eens in het schuurtje van Miranda kijken? Dat kan! Op 13 juni  is er de brocanteroute Ommen. Dan kun je het meteen combineren met andere leuke adresjes. Meer info? Klik hier. En de webwinkel is natuurlijk altijd open: klik hier.

dit setje was favoriet bij veel bezoeksters

 

 

 

Boerderijfair in Emst

Zelf was ik er nog nooit geweest, maar een aantal brocanteurs die ik volg op facebook of blog had enthousiaste aankondigingen geplaatst. En omdat ik dacht dat ik toch al in de buurt zou zijn (het bleek wat verder, maar who cares) ben ik gaan kijken: de Boerderijfair in Emst. Van tevoren wist ik al dat het een mix zou zijn van brocantewinkels die ik ken, brocantewinkels die ik volg (maar nog nooit in het echie gezien heb) en onbekende brocanteurs. Dat vind ik leuk: iets nieuws te ontdekken, maar ook het vertrouwde.

De boerderijfair is goed te bereiken én goed aangegeven. We hadden de navigatie aan, maar ook zonder zouden we de locatie probleemloos gevonden hebben. Ook het parkeren was goed geregeld. Uit de verslagen van facebook had ik begrepen dat het op Hemelvaartsdag erg druk is geweest. Dat valt op vrijdag (gelukkig) wat mee. Het is levendig, maar zeker niet te vol. Dan kun je mooi alle spullen zien.

Het zonnetje brak door toen we aankwamen en het geheel oogde bijzonder gezellig. De meeste kramen stonden op een grasveld, maar de route ernaartoe was ook al gevuld met mooi brocante. Er was vooral veel romantisch brocante te vinden. Zo noem ik het althans, misschien moet ik boudoir-brocante zeggen. Ik bedoel dan items als paspoppen, gebloemde dozen, kinderschoentjes, handspiegels, kant, poppen, sierlijke stoeltjes of kastjes, parasols, kussentjes van bloemstof en girandoles. Voor de liefhebber is dit een fair waar je geweest wilt zijn.

Ik houd meer van boerenbrocante, maar ook ik kwam gelukkig voldoende aan mijn trekken. Er waren volop krukjes, bankjes, mangelbakken, blikken, kisten, bakvormen en meer van die dingen die vaker langskomen in mijn blogs. Ik heb even wat langer staan kijken bij de kraam van Cornelia’s Home, die met mooie mintgroene items een fris accent had aangebracht.

Het tijdschrift ‘Liefde voor Brocante’ heb ik helaas niet zien liggen. Misschien was ik nog te vroeg, of wie weet al te laat. Maar ik heb wel een lief schilderijtje gekocht bij Cornelia. Al met al een geslaagd bezoek aan de Boerderijfair in Emst. Geniet van wat sfeerplaatjes.

P.S. Inmiddels heb ik het tijdschrift binnen, gewoon bij Albert Heijn gehaald. Top! 

toen we aankwamen, ging de zon net schijnen

 

 

de aankoop heeft al een plekje

Ritje Ommelanden

Eigenlijk wilden we op Hemelvaartsdag naar de tuinen van Harrie Boerhof in Dwingeloo, maar gelukkig checkten we dat nog even op internet. Blijkt dat er geen bezoektuinen meer zijn. En het weer valt trouwens ook wat tegen. Dus dan maar plan B: een mooie autorit. We kiezen voor noordwest-Groningen: een toer door de Ommelanden, zoals het gebied rond de stad Groningen genoemd wordt.

Nu moet ik zeggen dat ik best een zwak heb voor Groningen. Ja, natuurlijk voor de stad zelf, maar er is veel meer in Groningen. Dat lege weidse uitgestorven landschap is in deze tijd van het jaar schitterend. Alle bermbloemen bloeien, of zijn prachtig uitgebloeid, en het is één kleurrijk geheel. De weilanden zijn bevolkt door koeien, paarden, geitjes en heel erg veel schapen én lammetjes. Nog niet overtuigd? Dan vertel ik een geheimpje. Die kleine dorpskes in  

Groningen verbergen vaak heel bijzondere gebouwen. Schitterende arbeidershuisjes, prachtige bedrijfspanden (bakkerijen, smidses) en fabrieken in rood steen, fraaie kerken en natuurlijk imposante (here)boerderijen. Veel is gebouwd in de 2e helft van de 19e, begin 20e eeuw. Wees dus niet verbaasd een monument in de stijl van de Amsterdamse School tegen te komen.

We maken een stop in Zoutkamp, een vissersdorpje gelegen aan het Lauwersmeer. Vanuit het dorp kun je dus mooie (boot)tochten maken door het nationaal park Lauwersmeer. Het is er gezellig toeven rond de haven. Niet dat je er de hele dag kunt ronddolen, maar het is leuk voor een kort bezoek of in combinatie met recreatie in het natuurgebied. Wij lopen wat rond bij de haven. Ik vind vissersboten altijd zo intrigerend: het zijn natuurlijk gewoon ‘werktuigen’, maar ze zitten vol kleur met al die netten en verflagen. We eten een gebakken visje met wat frietjes en langzaam lopen we weer naar de auto. Na een mooie autorit komen we weer thuis aan: een leuk uitje zo op onze vrije dag.

bijzondere plaatsjes

Zoutkamp

de kleuren van vissersboten

 

het kleurenthema wordt zelfs binnen doorgevoerd :-)

Walnootcupcakes

Inmiddels zijn ze voor de tweede keer gebakken, op verzoek, dus de walnootcupcakes zijn een groot succes. Ik durf het recept dan ook zeker met jullie te delen. Denk bij deze cupcakes niet aan de ‘bekende’ varianten met fraaie toeven botercrème of slagroom, versierd met mooie marsepeinen figuurtjes. Nee, zoals gebruikelijk ga ik meer voor de rustieke variant. Het recept komt uit een boekje dat ik bij de Witte Boekhandel heb gekocht (geloof ik). Het heet ‘Bakken, 100 recepten’ en is een uitgave van de serie Love Food van Parragon Books Ltd.

Ingrediënten

De ingrediënten voor 12 stuks zijn 90 g zachte boter, 85 g fijne kristalsuiker, 85 g zelfrijzend bakmeel, ¼ theelepel kaneel, een snufje gemalen kruidnagel en een snufje geraspte nootmuskaat (stiekem doe ik iets grotere snufjes, want ik houd wel van gekruid), 1 eetlepel honing, de rasp van 1 sinaasappel, 2 eieren en 40 g gehakte walnoten. Er is ook een topping, daarvoor heb je het sap van die ene sinaasappel nodig, 2 eetlepels honing, ¼ theelepel kaneel en 15 g gehakte walnoten.

Bereidingswijze

Verwarm de oven voor op 190°C. Neem een cupcakebakvorm voor 12 stuks en doe er 12 papieren vormpjes in. Als je geen cupcake- of muffinbakvorm hebt, kun je de papieren vormpjes ook op een bakplaat zetten. Gebruik in dat geval dubbele vormpjes, want anders zakken ze uit door het gewicht van het beslag.

Zeef het bakmeel en de kruiden boven een kom. Mix de boter en de suiker in een andere kom tot een luchtig mengsel. Voeg de honing en de sinaasappelrasp toe en mix er goed door. Klop de eieren licht los en doe dit beetje bij beetje bij het botermengsel. Als het goed door elkaar gemixt is, spatel het meel en de kruiden er met een metalen lepel door (ik weet niet of een houten lepel of siliconen spatel ook kan, in het recept staat metalen lepel). Voeg op het laatst de gehakte walnoten toe en verdeel het mengsel over de cupcakevormpjes. Bak ongeveer 20 minuten in de oven. Als ze mooi gerezen en goudbruin zijn, zijn ze goed. Je kunt het controleren met een satéprikker of vork, prik in de cupcake en als het er droog uit komt is het oké. Laat de cupcakes afkoelen.

Nu is het tijd voor de topping. Zet een pannetje met de sinaasappelsap en honing op een laag vuur. Roer het goed door elkaar en laat heel zacht een beetje inkoken. Hoe langer je inkookt, hoe sterker de smaak. Meng de gehakte walnoten met de kaneel. Prik een aantal gaatjes in de cupcakes. Sprenkel de sinaasappelsap/honing over de cupcakes (gaat prima met een eetlepel) en strooi er de walnoten over. Zelf ben ik al twee keer vergeten de gaatjes in de cakejes te prikken, maar dat gaat ook prima. Enne, als je walnootliefhebber bent, dan hak je gewoon wat extra.

De cupcakes zijn echt heel lekker, je proeft de honing, de sinaasappel én de walnoten heel goed, maar de cake zelf is door de kruiden ook bijzonder lekker. Ik vind het zelf een heel goed cakeje voor bij de thee, maar hé… als toetje of bij de koffie sla ik ‘m ook niet af. Eet smakelijk.

Oh la la bloggerslunch

Eind april heb ik heerlijk gegeten bij Hééérlijk in Fort Penningsveer. Femke en Eddy van Hééérlijk organiseren zo’n vier keer per jaar een bloggerslunch, samen met Accessorize your Home. Iedere keer heeft de lunch een ander thema, maar het doel van de lunch is steeds hetzelfde: bloggers ontmoeten elkaar in een informele sfeer en kunnen ervaringen of ideeën uitwisselen, of gewoon (bij)kletsen.

Omdat ik nogal een eindje moet rijden en dus een file-marge heb genomen (die niet nodig bleek) kom ik aardig op tijd aan, lees een uurtje te vroeg. Ik loop eerst even met m’n camera van het terrein af. Al die gele lijnzaadbloemetjes (of koolzaad, daar wil ik van af wezen) vragen gewoon om een foto. Dat geldt zeker ook voor de slootjes. De ligging van Fort Penningsveer is heel bijzonder: het ene moment rijd je nog door een industriestukje van Haarlem, het volgende moment slinger je over een smal weggetje over een bruggetje door Haarlemmerliede en opeens ben je bij het Fort. De geschiedenis van het fort zelf is trouwens ook erg interessant en dat geldt ook voor het gebouw.

 

Er komen meer bloggers aan, dus ik ga naar binnen. Eén van de gewelven van het fort is de thuisbasis van Hééérlijk, gespecialiseerd in sfeercatering. Nou, met de sfeer zit het wel goed want het ziet er allemaal heel gezellig uit. Ik ben natuurlijk helemaal weg van alle verschillende bloemen in flesjes die zowel op de tafels als de lambrisering als op kastjes staan. Daarnaast ruikt het heerlijk in het gewelf: er staan lekkere amandelbootjes klaar voor bij de koffie of thee. Ik doe eens gek en neem een Clipperthee met citroen en gember en dat smaakt prima bij de lekkernijen.

Na een poosje gaan we aan tafel voor de lunch in Franse stijl, want dat is het thema van deze ‘oh la la bloggerslunch’. We beginnen met een lekker aspergesoepje, waarna we uitleg krijgen over de diverse Franse kaasjes (met 1 Nederlands en 1 Italiaans kaasje). Er komen bakken met overheerlijke salades op tafel, borden met knapperig brood en een smeuïge cranberrypaté. Even later toveren onze gastheer en –dame nog superlekkere quiches uit de oven, evenals een camembert met knoflook en tijm. Het is echt zo’n lunch waar je van blijft eten. Al pratend met de andere bloggers neem je nog een hapje taart of een stukje brood met paté of een kaasje dat je nog niet geproefd hebt, of juist wel. Je prikt nog een lekkernij uit de saladebak en zo gaat dat door. Op tafel staan flessen citroenlimonade van Belvoir, kannen met water en munt en er is ook wijn.

Na de overheerlijke maaltijd neemt Eddy ons mee voor een rondleiding rond Fort Penningsveer en vertelt hij wat over het bijzondere pand en de huidige ‘bewoners’, die al even bijzonder zijn. Het is lekker om even naar buiten te gaan en de benen te strekken. Het is geen lange wandeling, net even genoeg om ‘op te frissen’. Weer terug in het gewelf nemen we nog een toetje: een lekker kopje koffie met een verrukkelijk vijgentaartje en een mini-chocoladebroodje. De bloggers zijn nog lang niet uitgepraat, maar ik moet nog een flink eind rijden. Wat een leuk evenement! Vind je het ook leuk om een bloggerslunch mee te maken? Kijk op de website voor de planning: www.bloggerslunch.nl.